Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1889, Blaðsíða 26

26
gaum liinum áhrifalitlu umvöndunar prjedikunum. En
pá kom unglingurinn Werner og prjedikaði með eldfjöri,
alvöru og kærleik fyrir meðbræðrum sínum um guðs
óendanlega kærleika alls mannkynsins og um pann
kærleik, sem vjer eigum að sýna náunganum. Nafn
hans var á allra vörum. Menn streymdu lrópum sain-
an frá Reutlingen til Waiddorf, til pess að hlusta á
ræður Werners, var vegalendin pó svo mílum skipti,
og svo fór að kirkjan rúmaði ekki áheyrendurna.
Skömmu síðar var honum boðið að koma til Stuttgart
og prjedika par. En pá kom atvik fyrir, er gjörbreytti
æíistarfi Werners.
í Walddorf var fátækur iðnaðarmaður, liann var
ekkjumaður og átti 6 ung börn; pessi maður sýktist og
dó. Werner hjelt líkræðuna og hvatti bændur til að
annast börnin; hann sagði, að par gæfist peim kostur
á að sýna í verkinu kristilegan kærleika. En enginn
bauðst pó til að taka nokkurt barnanna. Bændunum í
Walddorf datt ekki í hug að taka orð prestsins í bók-
staflegum skilningi. |>á gjörði fátæki aðstoðarpresturinn
'pað, sem efnabændurnir póttust ekki hafa ráð til að
gjöra. Hann tók eitt af börnunum, kom pví í fóstur,
og gaf með pví af hinum litlu tekjum sínum; petta
var prjedikun, sem bændurnir gátu skilið.
Nú var farið að koma með mjel, brauð, egg og
■stundum peninga handa «barninu prestsins». Safnaðist
pannig brátt saman svo mikið að Werner gat tekið
annað barnið til, og eptir fáa mánuði hafði hanii tekið
prjú börnin. Öldruð kona, eins hjartagóð og Werner,
bauðst ókeypis til pess að fóstra börnin og hjálpa hon-
um til að ala pau upp. Árið 1838 voru leigð tvö her-
bergi og komið á fót litlum iðnaðaiskóla handa ungum
bændabörnum; Basle, kona sú, er fyr var nefnd, veitti
honum forstöðu. Skóli pessi próaðist vonum fremur, og