Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1889, Blaðsíða 95

grýttum vegi; ef rigning er, verður liann votur og hrak-
inn ásamt farangri sínum og skepnum. J>egar í lcaup-
staðinn er komið, verður hann að leysa bagga sína og
binda aðra; allt petta er mikil fyrirhöfn, síðan heldur
hann heimleiðis daginn eptir. Fari hann á skipi, parf
liann að taka með sjer alla húskarla sína og ef til vill
fleiri, fá stundum barning og hrakviðri og teppast í
lieiri daga. Sje vegurinn mjög langur, er petta enn pá
örðugra fyrir báða. í Noregi eru gufuhátaferðir eptir
liverjum firði, bátarnir koma við á vissum stöðum á
vissurn tímurn dags; petta er eins áreiðanlegt og liinar
daglegu máltíðir á heimilunum. jpuríi nú bóndi par
að flytja nauðsynjar sínar heiman frá sjer til kaupstað-
ar út með firðinum, eða eitthvað úr kaupstað heim til
sín, pá parf hann ekki að eiga í pví stauti að leggja á
marga hesta, nei, hann lileður bát sinn og bíður á peim
stað og tírna, sem gufubáturinn kemur, skipar vöru
sinni í liann og sigiir með honum út til kaupstaðarins,
lianu er fáa tíma á leiðinni og situr í fagurri lyptingu
með vinum sínum og kunningjum, pur og hreinn hverju
sem viðrar í góðum fagnaði. Ætli hann eigi ekki dá-
lítið betra en hinn íslenzki frændi hans, sem rorrar
með marga hesta í lest klofvega yiir liest hundvotur á
grýttum vegi. A sama hátt flytur liinn norski bóndi
vöru sína lieim, já, hann getur flutt tíu eða tuttugu
sinnum meiri vörur en hinn íslenzki bóndi með pví að
borga fáeinar krónur. Hann getur komið heim sam-
dægurs, og farið í bátinn sinn og tekið á liann vörur
sínar, og komið lieim pur og hreinn með allt óskemmt.
Allir skynberandi menn sjá pann ógnar mismun, sem
er á pessurn samgöngum. Allt honum viðvíkjandi á að
útlista sem bezt fyrir börnunum, og gera peim skiljan-
legt á hvaða stigi vjer stöndum í pessari grein, og
benda á pað takmark, sem vjer eigum að ná. Hin