Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1889, Blaðsíða 39

39
Hæfilegar kenuslubækur í landafræði fyrir börn eru eigi
til á vorri tungu. Yið lexíurnar ætti að liafa bina
mestu varkárni, að setja ekki of mikið fyrir, að útskýra
pær vel á undan og samrýma pær við eigin reynslu
barnanna, ,svo pau mæti par engu öðru en pví, sem
pau skilja og bafa preifað á. Allan óskilinn pululær-
dóm á að forðast. Kenusla og frásögn um liina dag-
legu hluti og einföldustu náttúruviðburði ætti að vera
á bverju heimili, par á undirbúningurinn að fást undir
landafræðjsnámið, eins og hvert annað nám.
Jafnframt liinum einföldustu lexíum, hvort lieldur
pær eru munnlegár eða á bók, ætti að kcnna að pekkja
landabrjef; petta verður að gerast rækilega, en engi
skyldi ímynda sjer að petta yrði gert á einum degi, til
pess parf langan tíma, par er svo margt, sem taka parf
fram. Án pessarar pekkingar er landafræðiskennslan að
miklu leyti ómöguleg. Jsað er illt til pess að vita, hve
litla áherzlu sumir kennarar leggja á petta atriði, en
pað kémur af pví, að peim er eigi fullljós pýðing og
fræðslugildi landsuppdráttanna, eða peir hafa engan af
peim við pann slcóla, par sem kennslan fer fram.
Eins og drepið hefir verið á, er heimilið sá staður,
, sem kennslan byrjar og á að byrja á; hvergi er heldur
eins hægt að kom'a börnum í skilning um grundvallar-
atriði landafræðinnar og á heimilunum. J>ar er hægt
að gefa hinar fyrstu liugmyndir um tímann, með pví
að sýna gang sólar og með pví að vekja eptirtekt á
skuggum. Sömuleiðis má gefa rjetta hugmynd um ein-
földustu stærða hlutföll landsins, með pví að sýna, live
mörgum sinnum kálgarðurinn er stærri en baðstofan,
oieð pví að athuga, hvort kálgarðurinn er stærri en
allur bærinn til samans, og hve margir káigarðar mundu
ná yfir flötinn fyrir neðan bæinn. Ymislegt af pessum
stærðum má sýna með pví að feta eða stíga garðinn og