Tímarit Máls og menningar - 01.12.1972, Page 30

Tímarit Máls og menningar
Heyrðu mig. Er þetta ekki staðurinn þar sem ég á að fara út? — Vertu
blessuð elskan mín.
Guð fylgi þér, og gáðu nú að þér að detta ekki á andskotans hálkunni.
3
Vægt frost og hverri skepnu þóknanlegt.
Hægur vindurinn.
Tunglið er eins og krakkarnir hafi verið með það í körfuknattleik, hlaupið
frá í miðjum klíðum til að fá sér kók í sjoppunni og ætli svo að koma seinna
til að halda leiknum áfram.
Ég var að koma úr bænum.
Og það var stúlka að lesa í bók í strætisvagninum. Hún var með gráýrða
kjusu, í gráýrðri kápu og hafði bók í kjöltunni, opna. Hún var spaugileg í
andlitinu. - Ég hélt hún væri alveg komin í spreng af hlátri, en henni tókst
að halda honum niðri eins og hnerra. Þetta var ábyggilega viljasterk slúlka
og sennilega ættuð að norðan þar sem veðrið er á slundum eins og óvinurinn
hafi skapað það meðan drottinn dottaði.
Sennilega var liún að lesa einhverja létta fyndni, þó held ég ekki eftir Þór-
berg eða Laxness. - Bókin var ekki þeirra - ég sá það utaná henni. - Hvaða
bók gat þetta verið? — Þetta var ekki íslenzk bók. Ha? - Nei. - Þetta var
ábyggilega útlend bók. Gæti bezt trúað þetta hafi verið útlendir kokteil-
brandarar.
Kjusan fór henni einstaklega vel. - Ég elskaði hana allar götur neðan frá
Torgi og inní Hvassaleiti þar sem hún gleymdist mér eins og dásamleg
skrýtla.
4
Þau leika skógareld börnin úti í móanum.
Sinustráin loga glatt. - Stelpurnar ganga röskar fram í því að slökkva eld-
inn en strákarnir. Það er af því að þær lifa sig dýpra inn í rómantíkina. -
Slelpur eru yfirleitt meiri skáld en strákar á þessum aldri: rétt innan við
tekt.
Þau hrópa og kalla börnin. Ég heyri til þeirra en skil ekki eitt orð. Ég
held þau tali Indíánamál. - Börn kunna alla tungu allrar veraldar. Guð verndi
þann barnsleik en kenni þeim þó að verða fullorðin. - Það er eins og sumt
fólk geti aldrei orðið annað en börn. - Guð varðveiti þessi börn frá þeim
ósköpum að verða gömul börn.
172