Jón á Bægisá - 01.12.2010, Qupperneq 44

Ingibjörg Elsa Björnsdóttir
Allt frá barnæsku vildi Blake verða listamaður, og þótt fjölskyldan
hefði varla efni á því var hann sendur í myndlistarskóla sem fyrr segir á
árunum 1767 til 1772. En lengra listnám var of dýrt fyrir fjölskylduna og
þess vegna varð William Blake lærlingur á sviði myndskurðar sem litið var á
sem gagnlega iðngrein á þeim tíma. Hjá James Basire lærði Blake listina að
rista í kopar án þess að láta endurkast ljóssins frá yfirborði koparsins trufla
sig. Blake lærði einnig að rista spegilskrift, þannig að þegar koparristan
var prentuð kom skriftin rétt út. Basire treysti Blake svo vel að hann sendi
hann inn í Westminster Abbey til að afrita og rista myndir af listaverkum
og grafhýsum sem þar voru.1 Þetta var frekar draugalegt verkefni og hafði
það mótandi áhrif á hugmyndir og listsköpun Blakes. Blake hreifst þannig
af gotneskum stíl verkanna í Westminster og er víða að finna gotnesk áhrif
í list hans.
Að lokum fékk Blake nokkra viðurkenningu og pantanir um að hanna
sínar eigin myndristur, og skar hann út myndir m.a. fyrir Mary Woll-
stonecraft2 sem tilheyrði sama listamannahópi og Blake. Þekktastar urðu
þó myndristur hans við kvæði Roberts Blair, „The Grave“. Einnig vann
Blake myndristur fyrir vin sinn og stuðningsmann, myndhöggvarann
John Flaxman.
Hæstum hæðum náði þó myndskurðarlist Williams Blake í skreyt-
ingum hans með Jobsbók, og hinum sjö myndum hans sem áttu að vera
myndskreytingar við verk Dantes.
Blake var ekki einungis afbragðsmyndskurðarmaður og teiknari.
Hann hafði samið ljóð frá 11 ára aldri og varð snemma mjög bráðger á sviði
ljóðagerðar.
Fyrsta ljóðabók Blakes sem gefin var út, Poetical Sketches, hlaut blendn-
ar viðtökur hjá þeim fáu sem lásu hana, en Blake reyndi lítið að kynna
bókina, eða halda henni á loft.3 Einn af þeim sem urðu strax mjög hrifnir af
ljóðum Blakes var John Flaxman sem áritaði bók Blakes og gafhana vinum
sínum. Meira að segja var rætt um að kosta William Blake til náms í Róm,
háborg endurreisnarinnar, en afþví varð þó ekki. Svo fór að Blake fór sjald-
an út fyrir Lundúni og þá aldrei langt frá borginni.
William Blake gaf aldrei út ljóð sín á hefðbundinn hátt. Hann risti
þau í kopar með spegilskrift og myndskreytti og prentaði í aldrei meira
en 30 eintökum. Af þessum sökum eru sum ljóða Blakes glötuð og önnur
aðeins til f örfáum upprunalegum eintökum. Frumrit afverkum Williams
Blake eru því afar verðmæt í dag.
1 Bentley, bls. 39-40.
2 Sjá Encyclopaedia Britannica, kafli um William Blake.
3 Bentley, bls. 76.
42.
á Jföayáiá — Tímarit um þýðingar nr. 14 / 2010