Jón á Bægisá - 01.12.2010, Blaðsíða 95

Sendibréfum þýðingar (i$lo)
þýsku. Svo lengi sem hann notaði ekki til þess þýsku og þýðingu Lúthers,
þá ættum við að fá að sjá skínandi fagra og lofsverða þýðingu á þýsku!1
Því við höfum jú öll fylgst með Blekbullunnixv í Dresden2 (ég kæri mig
ekki um að nefna nafn hans framar í bókum mínum; auk þess sem hann
er nú þegar kominn fyrir hinn æðsta dóm3 og er öllum vel kunnur) sem
gagnrýndi Nýja Testamentið mitt; hann gengst við því að þýskan mín sé
bæði góð og vönduðxvl og honum hefur vafalaust verið ljóst að hann gæti
ekki gert betur sjálfur og vildi samt svívirða hana, óð framxvu og gerði Nýja
Testamentið mitt að sínu,xviil nánast orð fyrir orð eins og ég hafði skrifað
það, nam brottxlx formálann minn, skýringar og nafnið mitt, bætti inn íxx
sínu nafni, formála og skýringum og seldi þannig Nýja Testamentið mitt
undir sínu nafni. Æ, börnin góð, hversu sárt það tók mig þegar furstinn yfir
SaxlandiXX1 fordæmdi og bannaði að lesa Nýja Testamenti Lúthers í sínum
viðurstyggilegaxxli formála, en fyrirskipaði um leið að lesið skyldi Nýja
Testamenti Blekbullunnar sem í reynd er eitt og hið sama og Lúthers.
Og til að enginn hér haldi að ég fari með fleipur, þá takið ykkur bæði
Testamentin í hönd, Lúthers og Blekbullunnar, setjið þau hlið við hlið og
þá mun ljóst verða hvor okkar er þýðandinn. Því þrátt fyrir að hann hafi
klastraðxxlli eitthvað og breytt á stöku stað — þó mér líki það ekki allt, þá
get ég alveg lifað með því og hlýt engan sérstakan skaða af, hvað textann
áhrærir; þess vegna hef ég aldei viljað skrifa gegn því, en gat ekki annað en
hlegið að þeirri miklu visku að Nýja Testamentið mitt skuli hafa verið svo
viðurstyggilega útandskotað, fordæmt og forboðið þegar það kom út undir
mínu nafni, en verið skyldulesning þegar það kom út undir annars manns
nafni. Enxxlv hvers konar dyggð það sé, að lasta og gagnrýna vægðarlaust
bók annars manns en stela henni síðan og gefa út undir eigin nafni — og
leita sér þannig í gegnum úthrópað verk annars lofs og orðstírs fyrir sjálfan
sig, það eftirlæt ég dómara hans að finna út úr. Mér nægir í öllu þessu
og það gleður mig (eins og heilagur Páll lofar)4 að verk mitt skuli hljóta
framgang, einnig fyrir sakir íjenda minna og að bók Lúthers án nafns
Lúthers sé lesin undir nafni íjandmanns hans. Gæti ég hefnt mín betur?
1 Þýð.: Hér er Lúther að sjálfsögðu að tala í háði.
2 Þýð.: Hér er átt við Hieronymus Emser sem átti í ritdeilum við Lúther allt frá 1519 og
var fenginn af Georg von Sachsen til að yfirfara þýðingu Lúthers með Vúlgötu að leiðar-
ljósi. Hann fann 1400 frávik og gaf sjálfur út eigin gerð af Nýja Testamentinu 1527 sem
var nánast samhljóma þýðingu Lúhers. Verkið undir hans nafni hlaut mikla útbreiðslu á
meðal kaþólskra manna.
3 Þýð.: Hieronymus Emser lést 1527, þremur árum áður en Lúther skrifar þetta bréf.
4 Þýð.: Bréf Páls til Filippímanna 1:18 — ÍB’07, NT bls. 249: „En hvað um það, Kristur
er allt að einu boðaður, hvort sem það heldur er af uppgerð eða heilum hug. Og þetta
gleður mig. Já, það mun áfram gleðja mig.“
á .ýSayáá — Ég kann að þýða; það kunnið þið ekki.
93