Jón á Bægisá - 01.12.2010, Side 52

Ingibjörg Elsa Björnsdóttir
Þýðandinn bætir inn orðinu haglendin, sem er ekki í upprunatextanum. Að
öðru leyti tekst þýðandanum mjög vel að ná innihaldi ljóðsins, en halda
sig á sama tíma við kröfur formsins á íslensku. Verður þetta ljóð að teljast
afbragðsvel þýtt. Ljóst er að samræmi á milli forms og innihalds er það
markmið sem þýðandi stefnir að, en hann nær ekki alltafað koma innihaldi
ljóða Blakes inn í íslenska formið, og þá lætur Þóroddur formið jafnvel
ráða niðurstöðunni. Sú ákvörðun er umdeilanleg, en segja má að þar sem
Þóroddur Guðmundsson tekur þá ákvörðun í upphafi að halda ákveðnu
formi í gegnum allan ljóðabálk Blakes á íslensku, þá á hann einskis ann-
ars úrkosti en að halda sig við það form sem hann hefur valið sér. Það er
þó mismunandi eftir ljóðum Blakes, hversu vel þau falla að hinu íslenska
formi stuðla og höfuðstafa, þannig að Þóroddur lendir stundum í kröppum
dansi, t.d. þegar hann ákveður að láta hirðinn spila á hörpu í stað þess að
leika á flautu (sjá umræðu um Forspjallið hér að framan).
Hér er ekki alveg sama hrynjandi í frumtexta Blakes og í íslensku þýð-
ingunni. Ljóðlínur Blakes heíjast á rísandi liðum og Þóroddur reynir að
halda nokkurs konar áherslulausum forlið í íslenskunni. Þetta ljóð er erf-
iðara í þýðingu en Forspjallið og því erfiðara að fanga form frumtextans
fullkomlega. Þóroddur nálgast þó hrynjandi Blakes eins mikið og hann
virðist geta. Þýðingin felur þannig í sér mikinn línudans við að ná jafnvægi
á milli forms og innihalds.
Holy Thursday
Twas on a Holy Tliursday, their innocent faces clean,
The children walking two and two, in red and blue and green;
Grey-headed beadles walked before, with wands as white as snow,
Till into the high donie of Paul’s they like Thames waters flow.
O what a multitude they seemed, these flowers of London town!
Seated in companies they sit, with radiance all their own.
The hum of multitudes was there, but multitudes of lambs,
Tliousands of little boys and girls raising their innocent hands.
Now like a mighty wind they raise to heaven the voice of song,
Or like harmonious thunderings the seats of heaven among;
Beneath them sit the aged men, wise guardians of the poor:
Then cherish pity, lest you drive an angel from your door.
50
á . jSr'/y/óá — Tímarit um þýðingar nr. 14 / 2010