Skírnir - 01.04.2013, Blaðsíða 108

106
ERLA HULDA HALLDÓRSDÓTTIR
SKÍRNIR
hvernig leysa ætti úr þeim. Þar með er ekki sagt að enginn núningur
hafi orðið milli þeirra systkina og Sigríði fundist bróðir sinn
ráðskast um of með sig. I júní árið 1842 skrifar Sigríður Páli og segir
„Ég þori ekki annað en eftir venju minni að þakka þér fyrir tilskrifið
af 21ta maí enda þó þú sneipir mig fyrir allt sem þér dettur í hug, og
ég er þó búin að rembast við að gera eins og þú segir mér ...“ Þannig
lætur hún hann vita að þótt hún fagni bréfi og ráðleggingum, að
vanda, þyki henni nóg um umvandanir. Enda kann hún að hugsa
sjálf: „Hefði ekki verið svo prýðilega gengið frá heilanum í mér þá
hefði hann ruglast í útreikningum þínum ..." skrifar hún í sama
bréfi (Lbs 2413 a 4to. Sigríður Pálsdóttir 2. júní 1842).
En hvernig á þá að fara með þetta venjulega líf sem þó birtist
okkur túlkað og tjáð í bréfum? Þarf ég að hengja Sigríði Pálsdóttur
á sögu lands og þjóðar, á sögu þekktu karlanna sem rak á fjörur
hennar? Nú þegar hef ég skrifað mögulegt upphaf bókarinnar þar
sem Tómas Sæmundsson kemur við sögu, þau hittast í Ljósavatns-
skarði í ágúst 1829 þegar Sigríður er á suðurleið og Tómas skrifar
Páli bróður hennar um það í bréfi: „... ég mætti baggagen, þará-
meðal systur þinni í Ljósavatnsskarði. Hún var svo lík þér að ég
þurfti ei að spyrja hana að neinu nema hvað hún ætlaði? Og var
svarað: að Laugarnesi" (Lbs 2414 b 4to. Tómas Sæmundsson 24.
september 1829). Jónas Hallgrímsson, góðvinur eiginmanns hennar,
gisti líklega hjá þeim í Reykholti 1837 (Páll Valsson 1999: 189).
Danskur prins gisti þar með öllu sínu liði sumarið 1834 og fékk
Sigríður frá honum 10 spesíur í kaffipeninga (Lbs 2415 b 4to. Þor-
steinn Helgason 11. maí 1835). Hún var samtíða Jóni Sigurðssyni í
Laugarnesi 1831. Þegar þau hittust tuttugu árum síðar á heimili
Sigríðar Thorgrímsen frændkonu Sigríðar og vinkonu Ingibjargar og
Jóns skrifar Sigríður Páli bróður sínum og segist ekki hafa neitt
slúður handa honum: „... vantar það þó ekki að Jón Sigurðsson
malar þó margt við mig því sjáumst núna í fyrsta sinn síðan við
vorum samtíða í Laugarnesi og heilsuðumst þó kunnuglega" (Lbs
2413 a4to. Sigríður Pálsdóttir 14. ágúst 1851).
Þessir karlar og tengsl þeirra við Sigríði eru spennandi og gefa
möguleika á ýmiss konar tengingum og vangaveltum um mismun-
andi stöðu og möguleika kvenna og karla en sem stendur finnst mér