Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2023, Page 174

„HAnDAn VIð lÍFIð BÍðuR EkkERT, EkkERT“
179
Ljóðmælandi er ekki lengur staddur í kirkju heldur á Golgata-hæð og heyrir
Krist mæla af krossinum.70 Af lokahendingunni má ráða að dauði hans hafi ekki
verið sá afdráttarlausi dauði sem víða verður fyrir ljóðum Hannesar heldur sé
krossdauðinn upphaf að endurnýjaðri tilveru.
Efi og öryggi
Víða gætir ágengs efa í ljóðum Hannesar Péturssonar. Þetta kemur ekki síst fram
í þeim kvæðum sem hér eru nefnd kirkjugarðsljóð. Ljóðið „Veggmynd“ fjallar
sérstaklega um efann en þó út frá allt öðru sjónarhorni en í kirkjugarðsljóð-
unum.71 Það er ort í orðastað Tómasar, postulans sem vildi þreifa á sárum krists
áður en hann léti sannfærast um upprisuna.72 Ljóðið er íhugun út frá kvöldmál-
tíðarmynd líkt og „Í styrjöldinni“ er ort út frá róðu. Myndin er þó sett í lifandi
samhengi og lýsir skarkala og umhverfishljóðum á þessari helgu stundu. undir
lok ljóðsins ávarpar postulinn lesandann og segir:
Ég horfi útundan mér
á hendur sannvinar míns
er hann hefur upp bikarinn.
Og þér virðist sem ég hlusti
á háreysti borgarinnar.
Hvílík skekkja!
Skyggnstu betur í andlit mér.
Sjá, augu mín loga
af löngun í snertingu
sem er heil —
heil, sjónhverfingalaus. (427–428)
Efi í trúarefnum er oft talinn veikleikamerki meðal þeirra sem trúa. Tómasi
hefur enda verið legið á hálsi gegnum aldirnar. Hér er jákvæðu ljósi aftur á móti
brugðið á efann. Í honum kann að leynast löngun, þrá eftir því sem er heilt. —
Efi og afneitun eru ekki eitt og hið sama.
70 Víðar er H.P. nálægð krists í heiminum hugstæð, sjá lokalínur „58. ljóðs“ frá 1978 úr
Heimkynni við sjó. (356)
71 Ort 1991, birtist í Eldhylur.
72 Jóh 20.25.