Úrval - 01.06.1947, Side 46

44
tJRVAL
þjónustufólk til að vinna fyrir
sig. Og það er enn hægt að fá
þjónustufólk hér. 1 Englandi
verður það erfiðara með hverj-
um degi. Auk þess eru laun
þjónustufólksins helmingi lægri
hér en þar. Verkalýðsfélögin eru
veik og framboð vinnuafls nægi-
legt. Eire er landbúnaðarland
með litlum iðnaði. Ef aðkomu-
maður greiðir lítið eitt hærri
laun en bóndinn (og þau eru
vissulega ekki mikil), getur hann
fengið fólk eftir vild, því að nú
er ekki lengur þörf fyrir það í
enskum hergagnaverksmiðjum.
Sum „stórhýsanna" hafa ver-
ið keypt fyrir offjár. Satt er
það, að sum þeirra myndu
kannske hafa drabbazt niður
vegna skorts á viðhaldi. En Irar
spyrja: vantar okkur ekki land-
búnaðarskóla, sjúkrahús og
æskulýðsheimili? Jú, en okkur
vantar peninga til að byggja
þau. Gætum við ekki rekið
sjálfir hótelin okkar? Jú, ef við
gerðum okkur far um að ala
upp góða matreiðslumenn og
gestgjafa. Það er mikil skamm-
sýni að selja þannig lönd og
hús.
Og hvað er hægt að fá fyrir
peningana? Ekki mikið. Vélar
og tæki til endurnýjunar í land-
búnaði og iðnaði fást nær ein-
göngu fyrir dollara, og við höf-
um ekki fengið neitt dollaralán.
Ensk pund eru til lítils annars
en að auka verðbólguna.
En sala stórhýsanna er ekki
það versta. Ef ekki væru húsa-
leigulög, sem banna að leigjend-
um sé sagt upp á meðan þeir
greiða leiguna skilvíslega, mundi
írskur almenningur illa staddur.
Allt laust húsnæði er leigt eða
selt Englendingum, sem koma
til lengri eða skemmri dvalar í
landinu. Ekkert hefir verið
byggt á stríðsárunum. Bygging-
arefni er mjög dýrt þegar það er
fáanlegt. Irskur almenningur
getur nú hvergi fengið leigt hús-
næði, og húseigendur eru mjög
skeytingarlausir um viðhald á
húsum sínum, því að þeir vilja
gjarnan losna við gamla leigj-
endur. Og Irar geta ekki borgað
sama verð og ,,nýbyggjarnir“
bjóða. Leigan hækkar með
hverjum nýjum leigjanda.
Og hvað gera landsmenn í
þessum málum? Þeir mögla.
Mögla á meðan pundainneign-
irnar hlaðast upp í bönkunum
og skrúfa upp vöruverðið. Að-
eins fáar vörutegundir eru
skammtaðar, svo sem te, sykur,
sápa og fatnaður. Efnafólkið