Úrval - 01.06.1947, Qupperneq 114

112
ÚRVAL
skrítið í pokahorninu,“ sagði
hann.
Thompson kom daginn eftir,
og í fylgd með honum var kon-
an mín, María Ostenheimer og J.
C. Pogey. Skömmu síðar fórum
við Thompson með Hómer til
rannsóknar hjá læknanefndinni.
Þar voru samankomnir, níu eða
tíu læknar og þeir skoðuðu
Hómer mjög vandlega. Að lok-
inni rannsókninni sagði Thomp-
son, að óhætt væri að nota
Hómer að nokkru leyti.
„Hvað áttu við?“ spurði ég.
„Ég á við, að það ætti að
vera hægt að frjóvga tvær eða
þrjár konur á viku fyrst í stað.
Þegar Adam verður hressari,
má nota hann meira.“
Nokkrum klukkustundum síð-
ar komu þeir Gableman og Klutz
í heimsókn; þeir virtust vera
utan við sig og áhyggjufullir.
Ég bað Marge að bjóða þeim í
staupinu og sagði: „Blessuð
láttu mig fá eitthvað annað en
þetta sull, sem þú hefir bruggað
handa mér í dag. Mér finnst
vera óbragð að því.“
„Hvernig stendur á því, góði
minn?“ sagði Marge; „kannske
«ég hafi ekki blandað það rétt.“
Gableman vék sér að mér.
„Það er allt snarvitlaust á skrif-
stofunni," sagði hann.
„Hvað er að?“
Klutz sagði: „Þettta kom svo
óvænt — að Adam á að fara að
byrja — við erum óviðbúnir."
„Ég sé ekki, að neitt sé að.
Hómer er í bezta standi. Við för-
um með hann í rannsóknarstof-
una á mánudagsmorgun, og á
mánudagskvöld verður einhver
verðug kona orðin þunguð."
„Mikið rétt,“ sagði Klutz, „en
hver á að velja konuna?“
„Þú ætlar þó ekki að fara að
segja mér, að valið sé erfitt —
allar konur í Bandaríkjunum
vilja verða mæður.“
„Þetta er miklu flóknara en
þú heldur,“ sagði Klutz, „milli-
þinganefndin hefði átt að vera
búin að velja fyrstu konuna fyr-
ir löngu. Þegar við veljum nú
hina fyrstu móður, verður kven-
fólkið vitlaust af afbrýðisemi og
það getur haft pólitískar afleið-
ingar.“
„Þetta er brjálæði,“ sagði ég.
Þegar ég leit upp, sá ég að Hóm-
er stóð fyrir aftan mig og hlust-
aði. Honum leið sýnilega ekki
vel.
„Athugaðu allar aðstæður,“
sagði Gableman. „Hvert fylki