Úrval - 01.06.1947, Qupperneq 125

ADAM
123
ins eða yfirhershöfðinginn setja,
með framkvæmd 2. greinar fyr-
m augum.
4. Rannsóknaráðinu skal
heimilt að nota nefndan Hómer
Adam til tilrauna, en þó verður
samþykki herforingjaráðsins að
koma til, og eigi mega tilraun-
irnar fara í bága við 2. grein.
Phelps-Smythe braut saman
skjalið. „Þarna sérðu,“ sagði
hann.
„Sé ég hvað?“ spurði Adam.
„Að það er ekki lengur um
neitt að villast. Tilskipunin er
ótvíræð.“
„Það er að segja,“ skaut Kipp
hershöfðingi inn í, „það er eng-
um efa bundið, hvaða aðili ræð-
ur í þessu máli. Rannsóknaráð-
ið getur ekkert aðhafst, án sam-
þykkis herforingjaráðsins.“
„Verður þá ekkert gert?“
spurði Adam.
„Vissulega ekki!“ svaraði
Phelps-Smythe.
„Það gerist ekkert, fyrr en
herforingjaráðið hefir athugað
málið frá ölium hliðum, og það
hefir verið til umræðu í nefnd-
um landhers, flota og flughers."
„Gæti ég þá ekki fengið dálít-
ið frí?“ spurði Adam.
„Frí! “ öskraðiPhelps-Smythe.
„Frí! Nei, ungi maður, nú er
allri þessari vitleysu lokið. Við
ætlum að byrja á því, að senda
þig í eina af æfingastöðvum
hersins tii þjálfunar. Þú hefir
gott af því. Og það lækkar í
þér rostann.“
„Ég fer ekki,“ sagði Hómer.
„Ef þið haldið þessu áfram,
svelti ég mig í hel.“
Phelps-Smythe ætlaði að fara
að segja eitthvað, en Kipp tók
fram í fyrir honum og sagði við
Hómer: „Við ætlum ekki að
gera þér neitt illt, Adam. Við
gerum aðeins skyldu okkar sem
hermenn. Við skulum halda af
stað.“
Svo fóru þeir með Hómer.
Lífið gekk sinn eðlilega gang
og fátt bar til tíðinda.
Ég fylgdist með tilkynningun-
um, sem gefnar voru út í Wash-
ington, varðandi Adam. Rann-
sóknaráðið virtist vera vongott
um, að því myndi takast að
leysa vandann mikla, er það
loks var búið að fá umráð yfir
Adam. Rannsóknaráðið hafði
ráðið í þjónustu sína alla
fremstu vísindamenn landsins
og krafðist aukinna styrkja af
opinberu fé.
Dag nokkurn er ég opnaði við-
tækið, var engu líkara en Marz-
búar væru komnir til jarðarinn-