Úrval - 01.03.1963, Qupperneq 117

NEYZLUVATN UNNIÐ UR SJO
frelsa Bandaríkin frá raunveru-
legum voða.
Hugmyndina um að eima
ferskt vatn úr sjó má rekja allt
aftur til daga Grikkja. Grikkir
vissu, aS þegar gufa stigur upp
af sjávarvatni, verSur saltiS eft-
ir, og aS eftir verður aS síS-
ustu ferskt vatn, ef hægt er að
hemja gufuna og þétta hana. En
engum gat dottið í hug ráð til
þess að gera slíkt á nógu ódýr-
an hátt. Þegar ofangreind skrif-
stofa var stofnuð fyrir 10 árum,
kostaði ódýrasta eimaða sjávar-
vatnið um 5 dollara hverjir 4000
litrar. Þetta kom ekki að sök,
þegar kostnaðurinn skipti ekki
miklu máli, t. d. hvað snertir
vatnsbirgðir fyrir skip flotans.
Flestir Bandaríkjamenn voru
vanir að kaupa vatn úr krana á
10—40 cent liverja 4000 litra,
og því höfðu þeir elcki nokkurn
áhuga fyrir vatnsnámi úr sjó.
Tvenns konar vandamál komu
i veg fyrir, að hægt væri að
lækka framleiðslukostnaSinn.
Annað var eldsneytiskostnaSur
eimingarstöðvarinar. Hitt var
tilhneiging heitra sjávarsalta til
þess að taka efnafræðilegri
breytingu og mynda harða, ó-
uppleysanlega húð á pipum og
öðrum tækjum stöðvarinnar.
ÞaS eru 44 mismunandi tegund-
ir salta í sjávarvatni, og fyrsta
tegundin byrjar þegar að mynda
133
húð, þegar vatnið er hitað upp
í 160° Fahrenheit. Þvi var ekki
hægt að hita það mikið upp, því
að annars myndaðist ofangreind
húð, og þvi var ekki unnt að
framleiða mikla gufu né mikið
drykkjarvatn. Það var alveg
sama, hversu mikið var dregið
úr hitanum: Alltaf þurfti að
liætta vinnslu öðru hverju til
þess að hreinsa pípur og önn-
ur tæki, því að húðin myndaði
prýðilega einangrun og hindr-
aði, að hitinn kæmist að vatn-
inu, og olli vaxandi eldsneytis-
eyðslu til einskis. Og þar að
auki var húð þessi ofsalega tær-
andi. Slikt hafði i för með sér,
að pípur og tæki varð að smíða
úr dýrum málmblöndum.
Hin tæknilegu vandamál virt-
ust ósigrandi. Fólk virtist ekki
hafa nokkurn áhuga fyrir þessu
fyrirtæki. ÞaS virtust allir taka
vatnið sem sjálfsagaðan hlut.
Því var dælt up á efstu hæð fyrir
5 cent hvert tonn. Hvernig gat
nokkur hugsað um ógnvænleg-
an vatnsskort i framtiðinni? í
þurrkahéruðunum voru starfs-
menn skrifstofunnar jafnvel á-
litnir hálfgerðir gullleitarmenn,
sem ekki væri treystandi. Svo fá-
ránleg þótti fólkisúhugmynd,að
framleiða ferskt vatn úr sjó, að
það mætti líkja því við þá vit-
leysu, að ætla að breyta verð-
litlum málmum í gull.