Úrval - 01.04.1974, Qupperneq 49

HVAR ER FJALL BOÐORÐANNA TÍU?
47
nákvæmlega sú vegalengd, sem
nefndist „þrjár dagleiðir“ í forn-
öld.“
ENDANLEG SÖNNUN
Við settumst niður á nokkra
stóra steina og drukkum af vatni
því, sem við höfðum meðferðis,
meðan þessi ísraelski landfræðing-
ur sagði frá öðrum staðreyndum
þessarar merku sögu, sem áttu að
koma heim og saman við tilgáturn-
ar.
Hann minntist á lögmálstöflurn-
ar tvær. Þær voru einmitt gerðar
úr svona steinum, og boðorðin voru
letruð á þær. Ekki einu sinni, held-
ur tvisvar, því að Móse varð svo
reiður, að hann braut þær fyrri í
æðiskasti.
„Þetta fjall er myndað úr mjúk-
um kalksteini,“ sagði Har El. „Og
sum lögin í klettunum eru mjúk
eins og krít.“ „Slíkt efni er auð-
veldara bæði til að rita á og rita
með, brjóta í mola, en granítinn
grjótharður í hinu gamla Sinai."
Hann fletti upp í Biblíunni, þar
sem lýst er lindum þeim, sem fsra-
elsmenn höfðu not af, eftir að þeir
fóru frá Sinaifjalli. Einn þessara
brunna hét Ritma. Hér um bil 19
km frá Sinn Bishr í beina stefnu er
einmitt vatnslind, sem Arabar
nefna þessu sama nafni enn í dag.
En hversu öruggur er Har E1
prófessor í þessari kenningu sinni
og uppgötvun?
„Aldrei er unnt að finna óyggj-
andi sönnun,“ segir hann auðmjúk-
ur.
Ef til vill er of langur tími lið-
inn, en hver veit? Kannski á eitt-
hvað eftir að finnast, svo að allt
falli í ljúfa löð, til dæmis brot úr
töflunum, sem Móse braut í reiði
sinni við fjallsræturnar. Steinar
eyðileggjast hér ekki á stuttum
tíma! Ef við fyndum nú eitthvert
brotið hérna, já, þá væri gátan ráð-
in!
EKKI AF ÞESSUM HEIMI
Er við höfðum skoðað dranginn,
sem Har E1 segir vera Sinaifjall,
fórum við ásamt honum suður að
því fjalli, sem pílagrímarnir telja
hið heilaga „Fjall Móse“.
Eftir að við höfðum farið fram
hjá Abu Rudeis, beygðum við inn
í landið, og síðan héldum við hátt
og langt til hinna tröllauknu tinda
eyðimerkurinnar og hálendisins.
Næsta dag sýndi Har E1 okkur
að minnsta kosti fimm fjöll, sem
öll hafa eignazt þann heiður að
teljast hið heilaga fjall lögmálsins
í aldanna rás.
Að síðustu náðum við 1500 metra
yfir hafflöt. Við ókum eftir krók-
óttum stíg, sem lá eftir botni á
djúpri gjá og alla leið að fornaldar-
múlum Katrínarklaustursins fræga.
Árið 340 e. Kr. var það reist hér
við rætur þess fjalls, sem álitið var
Sinaifjall, og einmitt á þeim stað,
þar sem Guð samkvæmt ritning-
unni talaði við Móse úr hinum log-
andi þyrnirunni.
Engan stað hef ég augum lit.ið,
sem eins vel samsvarar hugsun orð
anna: „Ekki af þessum heimi“ og
þessi staður.
Falið í þessum auðnarsprungum
langt frá alfaraleið er klaustrið og
íbúar þess, munkarnir, gleymt heim