Úrval - 01.04.1974, Síða 75

MAÐUR OG KONA — ER MISMUNUR . . .
73
HÆTTUSPOR
Öldum saman hefur mannveran
verið sannfærð um, að sálarlíf og
hátterni drengs og stúlku ætti að
vera ólíkt.
En á síðustu tímum hefur þessi
skoðun verið talin athugunarverð.
Þetta hefur hastarlegar afleiðingar
í för með sér bæði fyrir einstak-
linga og samfélagið sem heild. Til-
raunir og viðleitni margra foreldra
til að láta dætur sínar líta út eins
og stráka hefur alveg jafndapur-
legar afleiðingar eins og hinna, sem
láta sonu sína líkjast stelpum.
Rannsóknir sanna, að leiki stúlka
sér aldrei með brúður, þá fer svo,
þegar hún vex upp sem verðandi
móðir, að hún sýnir oft skort á
móðurtilfinningu og móðurlegu
hátterni, þegar til á að taka.
Kvenlegt uppeldi drengja leiðir
oft til kveifarskapar, klaufaskanar
og skorts á sjálfstjórn. Það er eins
og villt um fyrir karlmannlegu
sjálfstrausti og sjálfsvitund. Þetta
er samt sem áður ekki einungis
mistökum einstakra foreldra um að
kenna í uppeldi. í mörgum nútíma
fjölskyldum eru mörkin milli at-
hafna og starfa karls og konu svo
óglögg og útmáð, að barnið fær
bókstaflega ekki tækifæri til að
velja milli fyrirmynda um hátt-
erni.
ímyndir hins stranga, réttláta,
ákveðna föður og hinnar blíðu, ást-
úðlegu, viðkvæmu móður hafa þok
að í skuggann.
Þetta vandamál er orðið að flækj
um og geðflækjum, eins og skýrast
kemur í Ijós hjá mörgum, sem leita
lækna. Það er langt frá því, að öll
börn geti áttað sig í slíkri áttleysu.
Margt bendir til að efling þeirrar
mótunar, sem vill afmá mismun
kynjanna sálfræðilega og hátternis
lega, sé raunveruleg hætta, ef slík
þróun heldur áfram svo sem nú er
með þessari kynslóð.
Kynkennd einstaklingsins er nauð
synlegur eiginleiki. Án þess eigin-
l°ika getur hvorki maður né kona
lifað eðlilegu lífi í samfélaginu.
Auðvitað er þetta ekki eins einfalt
og virðast mætti að lítt athuguðu
máli. En samkvæmt mínu áliti, vil
ég umfram allt fullyrða: Ekki má
ganga svo langt gegn mismun kynj-
anna að hann sé þurrkaður út og
eitthvert kynlaust hátterni komi í
staðinn.
Samræming og samræmi manns
og konu liggur miklu fremur í hinu
mótstæða eða gagnstæða í eðli
þeirra og náttúrulegu hlutverki en
í því, sem þeim er sameiginlegt.
Vísindin geta hjálpað fólki til skiln
ings á raunverulegum lögrnálum
kynlífs alveg að óskum. Þau ættu
að geta aðstoðað til réttrar aðstöðu
gagnvart þessum lögmálum, til þess
að bæði karlar og konur standi bet
ur að vígi til virkari þátttöku í sam
félaginu.
ÁN