Úrval - 01.04.1974, Side 107

ÁSTKONUR BYRONS
105
aði gengi hennar í augum hins ak-
feita prins af Wales. Þegar Caro-
line var þriggja ára fékk móðir
hennar lítiisháttar áminnmgu. Dótt
irin Caroline var send eins og bögg-
ull til fóstru á ítaliu og var þar ’
sex ár. Síðan var henni komið til
frænku sinnar, töfrandi barónessu
í Devonshire, svo að hún kynntist
frændfólkinu í London. en meðal
þess var hertoginn af Devonshire
eg ástkona hans Elisabeth Foster.
R°rnska Caroline var tími öfea,
óhemiuskapar og eftirlætis. ærsla-
fullra umsvifa ótamins lifnaðar.
Hún neytti aldrei matar nema af
silfurdiskum. „Við höfðum ekki
hrmmvnd um hvernig brauð og
rmiör varð til. Og við vorum ekki
í minnsta vafa um, að falleffir hest-
ar hlvtu að lifa á nautasteik.“ skrif
aði Caroline. Tíu ára að aldri var
hún óskrifandi. ,,Eg stafaði aldrei.“
segir hún, „en orti hins vegar lióð.
svo að öll þóttu frábær.“ Þiónar
voru einu kennarar hennar. Hún
naut engrar reglubundinnar skóla-
''öngu. Læknar höfðu ráðið frá því,
þar eð hún væri of hágöfug til
slíks. Hún var alger ótemja til 15
ára aldurs. En þá uppgötvaði hún
?llt. í einu, að hún gat lært, frönsku,
ítölsku. grísku og latínu nær fvrir-
hafnarlaust. Auk þess var hún stór-
VD1 gefin til tónlistar. mvndlist.ar.
irildistar og samtalsleikni. William
t.’mb veitti henni fvrst athvgli. há
nT'rkominn frá Cambridge. Hann
1-nnridi henni í þrjú ár. F"n var
gáfuð. bótt hún væri óviðráðanleg
n" duttlungafull. Þau voru ákaf-
’°"a ái'k. Hún biört yfirlitum. fiör-
u". viðkvæm. Hún var með andlit
ósvífins engils, með þyril af
hrokknu ljósu hári, stuttklippt, með
opin, kringlótt hezlibrún augu. Hún
var smávaxin, grönn eins og dreng
ur. með töfrandi áherzlur á blæstu
máli og löngum seim. William Lamb
með sitt sérstæða hæðnisbros. há-
menningar yfirbragð og uppgerðar
kæruleysi, var lærður spiátrunvur
innhverfur, greindur, háttvís. dæmi
gerður stjörnuspekingur. „William
var fæddur til að verða fórnardýr
hennar," segir ritari ævisögu hans,
David Cecil.
Efagjarn hugsuður eins og hann
var að eðlisgerð varð auðveld og
útvalin bráð sérvizku hennar og
óhemjuskapar. Þau giftust í júní
1805.
Hún var óttalega spennt meðan á
hjónavígslunni stóð, og að henni
lokinni svo móðguð yfir embættis-
gerð biskupsins, að hún reif af sér
brúðarkjólinn í æsingi og féll í yf-
irlið.
Meðvitundarlaus var brúðurin
þannig borin gegnum forvitinn
mannfjöldann og út í brúðarvagn-
inn, sem stóð tilbúinn til brúðkaups
ferðarinnar.
Fyrstu fjögur árin gekk allt nokk
urn veginn snurðulaust. Og þau
eignuðust þrjú börn. Fyrsta barn-
ið, sonur að nafni Ágúst, var fá-
viti. Hann lifði í 29 ár. Hin börnin
dóu bæði í bernsku. Þegar nýja-
brum hjónabandsins tók að dvína,
varð Caroline eirðarlaus. Hún unni
raunar manni sínum, en sjálfri sér
þó miklu meira. Hún krafðist
stefnufestu og stuðnings. En hvor-
ugt var Lamb fær um að veita.
Draumaveröld hennar um full-