Úrval - 01.04.1974, Page 120

118
ÚRVAI
Hvað eigum við að
gera við
mongólabarnið okkar?
eftir GWEN MAYNE
íartað
vií áfram
*
*
*
*
H
stanzaði blátt
í brjósti mínu,
þegar hjúkrunarkonan
ýS kom inn í fæðingar-
deiHina og sagði, að
barnalæknirinn vildi at
huga barnið mitt betur.
Hinn sólarhringsgamli sonur
okkar hafði nærzt hraustlega, þeg-
ar hann var lagður á brjóstið. Fæð
ingin hafði gengið að óskum, og
allt virtist í ágætu lagi.
Við hjónin áttum fyrir fjörugan
þriggja ára dreng.
Þótt við hefðum óskað fremur
eftir telpu í þetta sinn, varð ég að
minnsta kosti mjög glöð, þegar
Michael fæddist.
Hjúkrunarkonan hvarf með Mic-
hael út úr dyrunum, en ég lá eftir
í rúminu og barðist við kvíðann.
Nokkrum mínútum síðar kom
stúlkan aftur og sagði, að læknir-
inn vildi tala við mig.
Ég brá yfir mig sloppi og fór í
innninskó og læddist fram ganginn
að klefa smábarnanna.
Læknirinn var einmitt að skoða
fætur Michaels, þegar ég kom.
Hann var greinilega grafalvar-
legur á svip.
„Góðan dag,“ sagði hann rólega.
„Fæðingarlæknirinn bað mig að
líta á drenginn yðar. Má ég spyrja
yður nokkurra spurninga?“
Ég kinkaði kolli til samþykkis.
Enn var eins og bjarg fyrir brjóst-
inu á mér.
„Finnst yður hann líkjast fyrra
barni yðar, þegar það var nýfætt?"
Mér hafði ekki komið neitt slíkt
í hug áður, en nú fannst mér þeir
lítið líkir.
„Hann er kannski minni,“ stam-