Skírnir - 01.01.1876, Qupperneq 57

FRÁ INDLANDI.
57
af, en flokkarnir alltaf fjölgab, bæÖi vegna þess, afe þeir, sem
fyrir eitthvert brot hafa veriS útskúfaSir úr sínum flokki, hafa
me8 naumindum getaS hafiS sig aptur, og svo hins, aS margir
nýir atvinnuvegir hafa komiS upp, sem enginn af hinum æSri
flokkum hefir haft leyfi til aS gefa sig viS. Hjátrúin er fjarska mikil,
og menntun alþýSu á mjög lágu stigi; viS manntal þaS, sem nú
var gert, kom þaS mebal annars fram, aS 10 þúsundir manna
lifSu eingöngu á því aS vera stjörnuspámenn, og galdramenn og
andasærendur skiptu inörgum hundrubum. Tilraunir Englendinga
aS afmá þessi og önnur hindurvitni, og yfirhöfuS aS kristna
Indur, hefir hingaStil lítinn árangur haft. þó hafa þeir eptir
manntal þetta reist skorSur viS því, aS meybörn væri drepin viS
fæSinguna; þá kom þaS fram, afe konur voru miklu færri en
karlar hjá æSri flokkunum, og þegar þeir fóru aS grafast eptir
orsökinni, heyrSu þeir, aS þaS væri alvani hjá þeim, aS drepa
meybörn; hvorki kona eSa karl má eptir lögum þeirra giptast
út fyrir flokk sinn, og feSur meyjanna eru skyldir til viS gipt-
ingu þeirra aS láta fylgja þeim heiman afarmikiS fé, annars geta
þeir ekki orSiS af meS þær, og þaS þykir hinn mesti vansómi
fyrir alla ættina. þetta var orsökin, og Englendingar settu um-
sjónarmenn í alla hina stærri bæi, til aS hafa gát á þessu.
Á Indlandi er, einsog annnarstaSar í Austurálfu, allur höfS-
ingjabragur metinn eptir auSæfum og viShöfn; því voldugri sem
höfSinginn er, því meira berst hann á, og þaS einkennir hann
einmitt mest frá öSrum. AlþýSa manna venst fátæktinni og
ánauSinni frá blautu barnsbeini, kynsióS eptir kynslóS, og hún
álítur því harSstjóra sína sem langtum æSri verur, er hafi ógrynní
gulls og gersema og lifi hinu viShafnarmesta lífi. þaS er eptir
þeirra skoSun einkenni höfSingja, og annars geta þeir ekki boriS
virSingu fyrir honum. Indur voru lengi, einsog kunnugt er,
undir yfirráSum ensks kaupmannafélags, sem kallaS var þar eystra:
Old John Company, eSa á vora tungu: „félagiS hans gamla
Jóns“. þesskonar yfirráS áttu ekki viS hugsunarhátt Inda, sem
ekki þekktu annaS en konunga- og höfSingjanöfn, enda hugsnSu
þeir sér stjórnanda félagsins sem gamla gráhæröa konu, er sæti
viS skrifborSiS sitt í Lundúnum, og teldi peningana, sem ibin