Norðurljósið - 01.01.1982, Side 39

norðurljósið
39
Yfírferð bönnuð.
Meðan niðjar Esaú lifðu í austurlensku óhófi, í „regnboga-
borginni“, voru niðjar Jakobs þrælar Egiftalands konungs, sem
þekkti ekki Jósef. Loksins var það hönd Drottins, er leiddi þá
þaðan. Þá komu Amalekítar, niðjar Esaú, ogbörðustvið Israel.
Móse lét þá Jósúa velja hermenn til að berjast við Amalek.
Sjálfur var hann uppi á hæð með staf Guðs í hendi sér. Er hann
hélt honum á loft, veitti Israel betur. En er hendur hans sigu,
veitti Amalek betur. Aron og Húr studdu þá hendur hans, svo
að þær héldust stöðugar til sólarlags. Var þá her Amalekíta
lagður að velli. Þá sagði Guð við Móse: Rita þú þetta í bók til
minningarog gjör Jósúa það hugfast, því að ég mun vissulega
afmá nafn Amalekíta af jörðunni.“ (2. Mós. 17.8.-14.). Þettaer
ein ástæða þess, hvers vegna fagra Petra var týnd í svo langan
tíma.
Er ísraelsmenn komu að lokum að landamærum Edóms,
báðu þeir um leyfi til að fara yfir landið. Beiðni þeirra er ein hin
átakanlegasta í biblíunni.
„Leyf oss að fara um land þitt. Eigi munum vér fara yfir akra
né víngarða, og eigi munum vér drekka vatn úr brunnum;
heldur munum vér fara konungsgötur og eigi hneigja af til
hægri handar eða vinstri, þar til er vér erum komnir út úr landi
þínu.“ En Edóm svaraði honum: „Eigi mátt þú fara um land
rnitt, ella mun ég fara í móti þér með sverði.“ (4. Mós.
20.17., 18.).
Israelsmenn gátu ekkert annað gert en að snúa við í suðurátt,
í áttina til Akabah, ferðast þessa þreytandi leið umhverfis
Edóm-land, sem stjórnað var af niðjum Esaú.
Tveir konungar á leiksviði heimsins.
Margar aldir voru liðnar hjá. Þá gerðist það árla dags, að tveir
konungar voru andspænis hvor öðrum í fyrsta sinn. Annar sat í
hásæti, skreyttu gimsteinum. Tekjur hans voru um þrjár
milljónir dollara árlega. Hann veitti sér allt, sem hann girntist,
því að mannslíf var honum einskis virði. Stæði nokkuð í vegi
fyrir því, að hann fengi það, sem hann girntist, tortýndi hann
því. Faðir hans hafði gert það á sínum tíma. I Rómaborg hafði
bróðir hans sýnt honum gestrisni. Hún var goldin með því, að