Norðurljósið - 01.01.1982, Qupperneq 56

56
NORÐURLJÓSIÐ
ritningin sýnir slíkt minnismerki miskunnar Guðs. Hvað eru
þau mörg þúsundin af fráföllnum, kristnum mönnum, sem hafa
verið endurreist í samfélagi við Guð vegna þessarar einu
fyrirmyndar? Það uppörvar oss til að segja við alla, hve stór-
kostlegt sem ranglæti þeirra hefur verið: Hverfið aftur, þér
fráföllnu börn, og Guð mun lækna fráhvarf yðar og elska yður
af frjálsum vilja. Viðurkennið aðeins ranglæti yðar, og þá mun
það ekki verða yður til tortímingar. Er einhver orðinn forhertur
í syndum sínum? O, heyrðu þá, hvað Guð sagði við lýð sinn til
forna: „Eg sá vegu hans, og ég vil lækna hann.“
Vilt þú þiggja lækningu Guðs á syndameinum og fá fyrir-
gefningu hans? Bið þá með mér þessa bæn: Þú, Faðir, sem ert í
himnunum, ég játa, að ég hef syndgað og brotið á móti þér. Eg
bið þig að fyrirgefa mér syndir mínar nú vegna nafns Drottins
Jesú Krists. Og hjálpaðu mér til að segja öðrum frá honum. I
Jesú nafni. Amen.
(Útdráttur úr rceðu eftir síra Charles Simeon. S.G.jf. sneri á
íslensku. Bcenin samin af S.G.J. Hún hefur gefist vel. ).
Hænan og eggið
Ungur stúdent franskur var nýkominn heim úr háskóla í París.
Hafði hann þar drukkið í sig vantrúarkenningar þær, sem
almennt ríkja þar í borg. Dag nokkurn fór hann að heimsækja
kunningja sinn. Sá hann þá tvær stúlkur, er sátu og lásu saman í
bók.
Með leyfi, sagði hann, má ég spyrja, hvaða skáldsaga það er,
sem þið lesið og sökkvið ykkur svo niður í?
Það er ekki skáldsaga, svaraði önnur stúlkan. Við erum að
lesa sögu Gyðinga, Guðs útvalda fólks.
Þið trúið því þá, sagði ungi maðurinn, að Guð sé til?
Stúlkurnar urðu steinhissa, að nokkur skyldi spyrja slíkrar
spurningar.
- Trúið þér því ekki? spurðu þær.
Eg trúði því einu sinni. En ég hef verið í höfuðborginni og
numið heimspeki, stærðfræði og stjórnspeki. Eg er orðinn
sannfærður um, að enginn Guð er til.