Norðurljósið - 01.01.1982, Qupperneq 152

152
NORÐURLJÓSIÐ
ég lét Kristilegt sjómannastarf hafa það. Fyrir leiguna þaðan
borguðum við fyrir húsnæði, sem við höfðum á Vesturgötu,
þar sem við höfðum sjómannastofu og svo seinna á Bárugötu
15. En nú eru komnir aðrir þar. Það er Velferðarráð sjómanna,
og sá, sem er formaður eða frá kirkjunnar hálfu, er Helgi
Hróbjartsson kristniboði, ágætur, trúaður maður, óska ég þeim
alls góðs, en við höfum fært okkar starf á Fálkagötu 10, og ég
held áfram að fara með rit i skipin, meðan Guð gefur mér heilsu
til þess.
Eg ætla hér að endingu að lesa uppáhaldskaíla úr 107. sálmi
Davíðs, sem ég hefí líka stundum lesið um borð í skipum,
þegar svo hefur staðið á, að menn hafa verið að drekka kaffí og
þeir boðið mér góðgjörðir, kaffi eða te og stundum að borða.
Sjómenn taka einna vingjarnlegast við því ef þeim er gefið
eitthvað að lesa. Þeir hafa sagt mér, að þegar þeir hafa ekkert
annað, þá læsu þeir allt, sem þeir næðu í, þegar þeir væru í
ferðum kannski landa á milli. Það var einn sjómaður, sem ég
var með líklega fyrir meira en hálfri öld. Hann sagði mér, að
hann hafði farið til Saudi Arabíu og sótt þangað skip. Síðan fór
hann til Indlands. Hann sagði: „Við höfðum ekkert til að lesa á
leiðinni. Það var ekkert nema biblían, og ég las hana 7
sinnum,“ hann hefur áreiðanlega lesið í henni 7 sinnum
eitthvað. Það getur líka verið, að hann hafí lesið mikið. Eg efast
ekki um, að það hefur verið rétt, sem hann sagði, og ég varð
mjög glaður yfir að heyra þetta. Það er svo með sjómenn, að það
er eins og vinskapur þeirra haldist lengur en annarra, af því að
þeir hafa verið langan tíma eins og á sama heimili.
Nú langar mig til að lesa sálminn og byrja á 23, versinu:
„Þeir, sem fóru um hafíð á skipum, ráku verslun á hinum
miklu vötnum, þeir hafa séð verk Drottins og dásemdir hans á
djúpinu. Því að hann bauð, og þá kom stormviðri, sem hóf upp
bylgjur þess. Þeir hófust til himins, sigu niður í djúpið, þeim
féllst hugur í neyðinni. Þeir römbuðu og skjögruðu eins og
drukkinn maður, og öll kunnátta þeirra var þrotin. Þá hrópuðu
þeir til Drottins í neyð sinni, og hann leiddi þá úr angist þeirra,
hann breytti stormviðrinu í blíðan blæ, svo að bylgjur hafsins
urðu hljóðar. Þá glöddust þeir, að þær kyrrðust og hann lét þá
komast í höfn þá, er þeir þráðu. Þeir skulu þakka Drottni