Andvari - 01.01.2003, Síða 81

andvari
HANNIBAL VALDIMARSSON
79
10. Að leiðarlokum
Hannibal Valdimarsson dró sig í hlé frá opinberum störfum árin
1972-73. Þegar hann flutti kveðjuræðu á þingi Alþýðusambands
Islands haustið 1972 eftir sautján ára forsetatíð og 42 ára starf á vegum
verkalýðshreyfingarinnar sagðist hann finna til
... fagnaðar yfir því, að hafa fengið að vera með í starfi, á því viðburðaríka og
glæsilega framfaratímabili í sögu verkalýðssamtakanna og í sögu þjóðarinnar,
sem seinustu 40-50 árin óneitanlega hafa verið, þótt oft hafi okkur fundist
ferðalagið ganga svo grátlega seint.
En það hefur svo sannarlega miðað í áttina... Hvemig var klæðaburður
verkafólksins þá, hvemig voru húsakynnin, hvemig atvinnuástandið, hvemig
fæði venjulegrar verkamannafjölskyldu og hvemig aðstaða verkamanna-
bama til náms og mennta? ...
- Og hér hefur verkalýðshreyfingin áreiðanlega verið einn virkasti áhrifa-
valdurinn, það efa ég ekki.121
Hannibal Valdimarsson gerðist bóndi á efri árum. Hann synti móti
straumnum. Hann hafði yndi af átökum. Þegar afskekktar sveitir voru
^ð tæmast af fólki, flutti hann vestur á firði þar sem byggðin er
ótraustust. Um miðjan sjöunda áratuginn flutti hann lögheimili í Selár-
óal í Ketildalahreppi, Vestur-Barðastrandarsýslu þar sem hann hafði átt
heima á unglingsárum. Þar leigði hann fomt höfuðból, kirkjujörðina
Selárdal, og hóf uppbyggingu á jörðinni.122 í Ketildalahreppi hafði
tbúum fækkað mjög eftir því sem leið á öldina, úr 30 heimilum og 200
íbúum, í sjö heimili og innan við þrjá tugi íbúa. Hannibal lýsti þeirri
þróun sem hann hafði lifað og sjálfur átt þátt í að móta:
Bylting hefur átt sér stað í öllum atvinnuvegum þjóðarinnar. Gerðar eru allt
aðrar kröfur til lífsins, en nokkur lét sig dreyma um fyrr á tíð, og víða hafa
opnast möguleikar til að gera þær kröfur að veruleika, fá þeim fullnægt.
Þéttbýli, kauptún og bæir, myndast á nokkrum áratugum og soga til sín
fólkið úr sveitunum. Unga fólkið leitar fyrst í þéttbýlið. Eftir situr eldri kyn-
slóðin, spameytin og hógvær um kröfur til lífsins, en þar kemur samt, að litlu
kotin geta ekki einu sinni fullnægt frumstæðustu kröfum.
Og hver getur talið þetta óeðlilega þróun, þegar yfirsýn er höfð um þjóðlífs-
breytingar þessara umrótstíma í heild?123