Andvari - 01.01.2003, Qupperneq 159

ANDVARI
UM PRÓSAUÓÐ SIGFÚSAR DAÐASONAR
157
Játning
Ég strika yfir þetta ljóð sem ég hef skrifað á þessa hvítu örk. Ég strika yfir
þetta ljóð sem er af orðum gert, orðum sem áttu að vera um þig eins og þetta
ljóð. En hefði svo verið mundi þessi hvíta örk hafa breytzt í gullinn söng.19
Hér koma til Ijóðtöfrar af öðru tagi. Þeir byggjast á þversögnum og skáldlegri
hugmynd, þéttleikinn er ennþá meiri, en eitt sterkasta einkenni ljóðsins er þó
að það er lokuð eining, óhugsandi virðist að bæta inní það eða prjóna við það.
Svipuðu máli gegnir um prósaljóð sem þeir Jón Óskar og Einar Bragi ortu á
sjötta áratugnum. Ný tegund ljóða var komin til sögunnar.
*
Um æskukvæði Sigfúsar „Um frelsi" skrifaði ég í greinarkomi 2001:
„Kvæðið er annað tveggja prósaljóða í Ljóðum 1947-1951. Bæði sýna þau
mikið vald yfir því vandasama formi. Formið er vandasamt af því að það þarf
að sameina ýmsar eigindir ljóða - þéttleika, skipulagða hrynjandi, jafnvel
myndmál og vísanir - ytra búningi lauss máls. Það einkennir þessi ljóð Sig-
fúsar ennfremur, einsog mörg góð prósaljóð, að þau em hringlaga ef svo
mætti segja, og niðurlagið lokar hringnum."20
Einkennandi fyrir flest prósaljóð Sigfúsar eru niðurlagsorð sem eru á ein-
hvem hátt afdráttarlaus og leyfa ekki framhald; oft enda ljóðin á setningu
sem gæti virst óþörf því hugsunin er þegar komin og er full án hennar. En
með setningunni er líktog kvæðið hverfist um sjálft sig og lokist, og um leið
fer það að vísa útfyrir sig. Nokkur dæmi (sem þurfa helst að skoðast með
kvæðunum):
Úr Ljóðum 1947-1951
IV: Um frelsi
... hefði þess verið kostur.
V
... yfir tómlegan frosthimin í apríl.
Úr Höndum og orðum
V
... svo sem títt er um hesta og menn.
XVII
Þá var líka haust.