Uppeldi og menntun - 01.01.1997, Síða 90

SKAPAR ÆFINGIN MEISTARANN?
Þrátt fyrir að Elínu þætti æfingakennslutímabilið of stutt og hún nyti ekki nægi-
legrar leiðsagnar, virðist tækifærið, sem hún fékk til að reyna að beita þeirri þekk-
ingu sem hún var að tileinka sér í náminu, hafa náð þeim tilgangi að veita henni
nýjan skilning á kennarastarfið og gera hana mun sjálfstæðari í skoðunum.
Inga
Forsaga
Inga hafði lengi ætlað sér að verða kennari, „þetta hefur alltaf verið á stefnuskrá".
Strax eftir stúdentspróf kenndi hún einn vetur úti á landi almenna bekkjarkennslu
eins og Alda. Fyrst kom þessi áhugi til af því að henni fannst svo gaman að stjórna,
að hún hélt, en eftir að hún byrjaði að kenna fannst henni svo gaman að fást við
nemendahópinn:
... bæði að miðla einhverju og Itka bara svona að vinna meðfólki. Það er svona viss
sigur pegar pér tekst að ná til einhvers eða höfða til einhvers. (1/1)
Kennslan gekk „alveg sæmilega". Hún kynntist agavandamálum, en þegar hún náði
til hópsins „var gaman og manni leið vel". Inga var mjög upptekin af því að kennsla
væri að segja frá, miðla, koma frá sér; kennari þyrfti að kveikja áhuga áheyrenda.
I kennslu parfsvo mikið að koma frá manni sjálfum, maður er svo mikilvægur sjálf-
ur. (1/1)
Inga taldi að sér mundi ganga vel að kenna „þótt auðvitað verði maður aldrei
ánægður". Kennarar, sem henni fannst góðir, héldu uppi aga, voru skýrir og skipu-
legir og náðu til krakkanna. Þó er engin ein kennsluaðferð rétt því kennarar eru
ólíkir og þeim henta mismunandi aðferðir. Henni fannst „gömlu aðferðirnar" góðar
og gildar en of einhæfar og hún vonaðist til að læra einhverja nýja tækni við tungu-
málakennsluna í kennaranáminu.
Reynslan af vettvangi
I skólaheimsóknunum sá Inga mjög ólíka bekki og mismunandi kennslu. Hún
hreifst mjög af kennara sem virtist njóta virðingar og aga án þess að hafa nokkuð
fyrir því. Hann gat t.d. talað á ensku allan tímann þótt þetta væri grunnskóli og
andrúmsloftið var þægilegt. Þetta virtist verða henni mikið umhugsunarefni, ekki
síst þar sem hún sá einnig svo algera andstæðu, það er kennara sem virtist vera
áhugalítill og njóta lítillar virðingar. Inga dró þá ályktun að þarna skipti áhugi
kennarans öllu máli. Skólaheimsóknirnar höfðu mikil áhrif á hana.
Skólaheimsóknirnar og dæmin sem kennararnir taka hjálpa til að tengja [við fræð-
in]. Það vantar meira af pessu „praktíska" til að við getum tengt. (1/2)
Inga fór til reynds æfingakennara í grunnskóla. Hann gaf Ingu algerlega frjálsar
hendur, frelsi sem henni fannst hún ekki geta notfært sér. Hún fékk ekki neina áætl-
un og fannst afar óþægilegt að vita bara frá degi til dags hvert framhaldið yrði. Hún
gat að eigin sögn heldur ekki sótt til hans neinar nýjar hugmyndir.
Ingu langaði að láta nemendur vinna saman í hópum og hafði fengið hug-
myndirnar að því úr skólaheimsóknum.
88