Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Síða 27

Meðferö opinberra mála
101
innar segir. Má því sumar þeirra gera einungis samkvæmt
úrskurði dómara, en til annarra þarf slíkan úrskurð ekki.
a. Úrslcur'öar clómara þarf almennt ekJci til þess a8 leita
að hhitum utan húsakynna sökunautar e8a annarra. Lög-
reglumenn geta því leitað að hlutum á hverju opnu svæði
sem er, nema sérstaka takmörkun verði að gera. Hrepp-
stjóri gæti því látið athuga skepnur manns í haga úti,
og t. d. tekið þær í vörzlu sína, sauðkind eða hross, sem
einhver væri sakaður um stuld á. Það mundi og naumast
brjóta bág við 66. gr. stjskr., þótt sauðfé manns eða hross
væru athuguð í rétt í landi hans. Það mundi ekki heldur
fara í bág við 66. gr., þótt leitað væri í opnum garði við
hús manns og þaðan teknir munir, sem ætla má veita
fræðslu um brot. Með sama hætti getur lögreglumaður
til bráðabirgða lokað herbergjum eða húsum, afgirt ákveð-
in svæði eða varnað mönnum för um þau og bannað brott-
töku muna úr ákveðnu takmarki o. s. frv., 46. gr. Muni,
sem handtekinn maður hefur í hendi eða utan á sér, hlýtur
lögreglumaður einnig að geta tekið af honum, svo og hluti,
sem hann hefur á sér, að því leyti sem þeir eru lagaðir til
skemmda á honum sjálfum eða öðrum mönnum, hætta er
á undanskoti þeirra eða eyðileggingu, 45. gr. Þegar svo
stendur á, þá er fráleitt að krefjast dómsúrskurðar, því
að oft mætti þá svo fara, að skemmdir yrðu af eða sönn-
unargögn væru eyðilögð. En sjálfsagt ber lögreglumanni
að skýra dómara þegar, er þess er kostur, frá öllum að-
gerðum sínum.
b. Lögreglumaður veröur a8 afla dómsúrsJcurÖar til hús-
leitar, kyrrsetningar á símskeytum, bréfum, öórum send-
ingum og munum, sem eru í vörzlum póststjómar. In sér-
staka heimild póstmanna og tollmanna til þess að opna
bréf eða sendingar, sem heimild er til í póstlögum og toll-
iögum, varðar engu í hér greindu efni, enda er hún reist
á niðurlagsákvæði 66. gr. stjskr. Sama er um leit að áfengi
°g bruggtækjum samkvæmt lögum um áfengi. Heimild
til kyrrsetningar símskeyta og póstmuna er þeirri tak-
niörkun háð, aS brot það, sem um er að tefla, geti varðað