Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Side 57

Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Side 57
Meðferö opinberra mála 131 lækna, að því leyti sem fólk nýtur starfsemi þeirra. Á- kvæði 94. gr. um lækna lcoma í opinberum málum í stað fyrirmæla 10. gr. laga nr. 47/1932. Til Ijósmæðra teljast sjálfsagt einungis ljósmæður, sem settar eru af ríkisvaldinu til að gegna starfanum, en ekki konur eða karlar, sem annars kunna að veita konum fæð- ingarhjálp. Til lyfsala teljast allir forstöðumenn lyfjabúða, 1 2. tölul. 94. gr. segir ekkert um aóstoSarfóllc þar greindra manna. Um presta kemur þetta atriði víst ekki til greina, nema um aðstoðarpresta, en ekki sýnist orka tvímælis, að þeim sé einnig óheimilt að bera vitni eftir 94. gr. 2. tölul., eins og prestum almennt. Sama er um aðstoðarlækna, t. d. kandidata á spítala. Nú verða læknar nijög að hafa hjúkrunarfólk og aðstoðarfólk á lækninga- stofum, sem stundum hlýtur að komast að leyndarmálum, sem sjúklingum þykir mikið undir, að ekki verði frá sagt, t. d. hjúkrunarkona, sem aðstoðar lækni við einhverja að- gerð. Má því ætla, að slíkum aðstoðarmönnum sé einnig éheimilt að bera vitni um trúnaðarmál sjúklings, svo fram- arlega sem læknar njóta venjulega slíkrar aðstoðar. Eigi ei' það síður sjálfsagt, að heimildarbresturinn taki til lyf ja- sveina og annarra aðstoðarmanna í lyfjabúðum. Það mundi yfirleitt ekki vera almenningi full vörn, ef venjulegir aðstoðarmenn starfsmannanna sættu ekki fyrir- Wælum 2. tölul. 94. gr. Læknir losar t. d. konu við fóstur nieð aðstoð hjúkrunarkonu á landsspítalanum, lyfjasveinn afgreiðir lyf við einhverjum sjúkdómi, sem að eins eða einkum er notað við þann sjúkdóm, sem sjúklingi er sér- staklega hugað um, að leynt fari o. s. frv. Mundi vörn einstaklings oft verða lítil eða engin, ef aðstoðarmanni væri heimilt að bera vitni um það, sem maður hefur trúað lækni °- s. frv. fyrir í starfa hans. Það er skilyrði, að starfsmanni hafi verið „trúað fyrir“ einhverju „í starfa sínum“. Þó að maður leiti til einhvers þeirra, er í 2. tölul. 94. gr. getur, og starfa þeirra varðar, þá verður alls ekki sagt, að það, sem þeirra fer á milli,
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Tímarit lögfræðinga

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.