Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Qupperneq 67

MeiSfertS opinberra mála
141
Það er auðvitað alveg óviðeigandi, að ákæruvaldið tjái
sig á noklturn hátt um málið að efni til framar en standa
skal í ákæruskjali. Skírskotun til framkominna sannana
eða lögfræðilegar athugasemdir eru því bannaðar, 3. máls-
gi'. 115. gr.
Samkvæmt gildandi lögum skal rita stefnu á dóms-
gerðir. Þessu er breytt svo, að kvaðningu til fyrsta þing-
halds skal rita á ákæruskjal, 4. og 5. málsgr. 115. gr. Um
birtingu má vísa til 116. og 117. gr.
Ef rannsókn fyrir dómi hefur eikki leitt til ákæru á
hendur tilteknum manni, með því að nægilegar sannanir
hafa ekki fengizt, þá er bannað að taka það mál upp aftur,
nema skilyrðum 2. málsgr. 42. gr. sé fullnægt eða um
skaðabótakröfu sé að tefla, svo sem þar segir, 1. málsgr.
119. gr. Sakaður maður á þá og heimtingu á vottorði dóm-
ara um málalok, 2. málsgr. 119. gr.
XIII. Me’ðferð opinberra mála fyrir héraðsdómi.
I. Meðferð máls fyrir dómi hefur, eins og hingað til, á
því, að dómari setur dómþing á þeim stað og tíma, sem
hann hefur ákveðið í kvaðningu samkvæmt 113. gr., 115.
gr. 4. og 5. málsgr. eða 117. gr. Leggur hann fram þau
skjöl, er áður hafa komið fram, og þau, er síðar hefur
verið aflað, svo sem oft fæðingar og sakarvottorð ákærða,
ep-da skal hann jafnan, ef þess er kostur, kynna ákærða
efni þeirra skjala og fá viðurkenningu hans um, að þau
eigi við hann eða málið, 121. gr. Málsmeðferð getur lík-
lega sjaldan lokið í fyrsta þinghaldi, ef mál er eitt þeirra,
sem bæði skal sækja og verja, en ella skal þegar taka mál
til dóms, nema dómari telji framhaldsrannsóknar þörf:
1. a. Ef ákærði kemur fyrir dóm, óskar sér eigi skipaðan
verjanda, þótt honum væri það rétt, og óskar ekki heldur
að halda uppi vörn fyrir sig.
b. Ef vörn kemur þá þegar fram, hvort sem verjandi
ákærða, sem kann að hafa verið skipaður áður t. d. réttar-
gæzlumaður hans, flytur hana, ákærði sjálfur eða sjálf-
valinn verjandi hans, 122. gr.
10