Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Qupperneq 72

146
Tímarit loyf ræ&inga
meðan á rannsókn stendur, og verjandi verður ef til vill
síðan að fá frest til undirbúnings varnar.
Ætlast er til þess, að verjandi beri slík atriði, sem nú
voru nefnd, undir dómara þegar í fyrsta þinghaldi. En
vitanlega má vera, að verjandi komizt fyrst að raun um
þau, þegar hann kynnist slcjölum málsins. Og þá gæti
hann sjálfsagt borið athugasemdir sínar og kröfur fram
í næsta þinghaldi, enda gildir „eventualreglan" alls ekki
í opinberum málum. Ef dómari synjar athugasemdum eða
kröfum verjanda, þá getur hann venjulega kært til æðra
dóms, en mál hvílir á meðan. En ef dómari tekur kröfur
eða athugasemdir verjanda til greina, þá getur stundum
farið svo, að málsmeðferð lúki, svo sem ef máli er vísað
frá, eða ef það er hafið, enda felli æðri dómur ekki ályktun
dómara úr gildi, eða að máli verði að fresta, t. d. til skip-
unar meðdómenda eða annars dómara, ef inn reglulegi
dómari hefur úrskurðað sig óhæfan til framhaldsrann-
sóknar, útgáfu framhaldsákæru o. s. frv. Að þessum að-
gerðum loknum verður ef til vill að veita verjanda frest
til undirbúnings. Ef verjandi skilar ekki vörn á tilskild-
um tíma, þá getur dómari sett honum af nýju hæfilegan
frest, enda getur hann falið öðrum löghæfum manni vörn-
ina, ef inn skipaði verjandi hefur dregið verk sitt óhæfi-
lega lengi, 128. gr. Um skyldur verjanda annars, sjá 86.
og 87. gr.
Dráttur eða önnur brot verjanda varða refsingu sam-
kvæmt 88. gr. og XIX. kafla laganna.
Þegar vörn er fram komin og framhaldsrannsókn lokið,
ef því er að skipta, þá tekur dómari mál til dóms, 1. málsgr.
125. gr. En vera má, að dómara virðist enn þurfa rann-
sóknar um sakaratvik, er hann tekur að athuga skjöl máls-
ins, og þá skal hann auðvitað láta hana fara fram. Gera skal
verjanda við vart, svo að hann megi vera við rannsókn-
ina. Að henni lokinni getur verið ástæða til flutnings
framhaldsvarnar, og skal dómari jafnan veita aðiljum
(verjanda eða ákærðum) kost á því. Síðan er mál tekið
að nýju til dóms.