Hlín - 01.01.1926, Qupperneq 72

70
Hlin
Rvíkur og spyrja, hvort það sje ekki veiluvottur, ef börnin
eru laus við lús. Frekur helmingur skólabarna í Rvík
hefir nit í hári, og betur mun varla ástatt annarsstaðar.
Pekkingin þarf að aukast og ráð og hjálp að veitast til
útrýmingar lúsinni. Ástandið þyrfti að breytast svo, að
lúsugir menn þættu ekki í húsum hæfir. Læknafjelag
íslands vinnur að þessu máli, en ekki mun vanþörf á
aðstoð Rauða krossins. Pað er farið að grynnast dálítið
á geitnasjúkdómnum á íslandi; lúsin ætti sem -fyrst að
fara sömu leiðina.
Tannlækningar. Hjeraðslæknar, sem athugað hafa
tennur skólabarna úti um land, telja að 70 — 80 af hverj-
um 100 börnum hafi skemdar tennur. í Rvík mun ástandið
öllu verra; sársauki og margvísleg óhollusta er þessu
samfara. Fólk á unga aldri missir oft allar ténnur. Tann-
læknishjálp er óvíða að fá og of kostnaðarsöm fyrir efna-
lítið fólk; en oft er reyndar fáfræði og trassaskap um að
kenna, að tennurnar eru látnar ónýtast. Ástandið er slæmt
í þessu efni, og tannhirðing yfirleitt á mjög lágu stigi.
Enginn hjálpar sjúklingum til þess að greiða tannlækn-
ingakostnáðinn. — Jafnvel berklasjúklingarnir, sem styrk-
hæfir eru að öðru leyti, fá ekki gert við tennur sínar.
Sumir þeirra hafa berkla í eitlum við kjálkana, og þyrftu
nauðsynlega að losna við tannholur, sem geyma í sjer
matarleifar og gerlagróður. Sveitarsjóðir munu sjaldan
greiða slíka lækning; sjúkrasamlög ekki heldur. í Rvík,
og ef til vill fleiri kaupstöðum, þyrfti að korna upp góðri
tannlækningastofu fyrir almenning, þar sem starfað væri
að tannfylling fyrir lítið verð. Úti um land ættu að vera
umferða-tannlæknar, sem dveldu nokkrar vikur á hverjum
stað. Það er ruddaskapur að draga tennur úr fólki, ef
unt er að gera við þær; í það horf eiga tannlækningarnar
að komast hjer á landi eins og í öðrum siðuðum lönd-
um; Hjer er mikið verkefni fyrir höndum; sumstaðar
erlendis hefir Rauði krossinn beitt sjer fyrir tannlæknis-