Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1889, Blaðsíða 21

21
kvk. equitatio, og af reið, vagn, nefnifall eintölu í
kvennkini og nefnifall og polfall fleirtölu í hvorugkini af
reiður, iratus, og nútíð boðháttar 2. pers. af sögninni
rejða. Enginn finnur til, að petta valdi tnisskilningi.
Allir vita, hvað á hefur margar píðingar í hinni al-
kunnu setningu: Jón á A á á á A.
Nokkrir munu halda pví fram, að pað sje engiu
ástæða firir oss Islendinga til að kasta v/-unum fir enn
Erakkar og Englendingar geri pað, pví að pessar pjóðir
geri engan mun á y og * í framburði, en haldi pó teikn-
inu y enn pann dag í dag í stafsetningu sinni.
Jeg játa, að hæði Frakkar og Englendingar elta lijer
forna venju pvert ofan í framburðinn. Enn jeg neita
pví, að pessi fastheldni peirra við venjuna, sje eptir-
breitnisverð. Yjer eigum að líkja eptir peirn í öllu pví,
sem betur fer lijá peim enn oss, og pað er margt, enn
vjer megum með engu móti apa pað eptir peim, sem
miður fer. Islenskan er sjálfstætt mál, og filgir sínum
eigin lögum, enn hvorki frönskum nje enskum. Ef
vjer játum, að y-in sjeu eigi að eins ópörf, heldur og
skaðleg f stafsetningu vorri, pá eigum vjer að útríma
peirn sem first, hvað sem Englar og Frakkar gera. Jeg
er sannfærður um, að allir Frakkar og Englendingar,
sem vit hafa á, jnundu kjósa y-in burt úr stafrofinu.
Enn peir eiga við ramman reip að draga, sem vilja
breita rjettritun stórpjóðanna. J>að er örðugt að riðja
hverri breitingu sem er til rúms hjá mörgum millíón-
um manna og stöndum vjer íslendingar í pessu miklu
betur að vígi enn stórpjóðirnar, af pví að vjer erum
svo fáir.
Sumir menn vilja ekki missa _?/-in, af pví að peir
skoða pau sem helgar menjar frá forfeðrunum. |>eir
elska fornmálið, og vilja, að málið, sem vjer nú skrif-
um, sínist vera sem líkast pví, pó að peir hljóti að játa,