Tímarit Máls og menningar - 01.12.1972, Síða 60

Tímarit Máls og menningar
Verkstjórinn var eldri maður, ákaflega afturhaldssamur, hrein íhaldsgersemi
og einstaklega frábitinn bókmenntum og allri heimspólitík; fékkst einna helst
til að ræða sjávarútvegsmál, því Kveldúlfur var að hans áliti mikil fyrir-
mynd og lyftistöng fyrir þjóðfélagið. Svo var það einu sinni í morgunkaffi-
tímanum að okkur hafði borist sú fregn, að Nordahl Grieg hefði farist í
loftárás yfir Þýskalandi. Yngvi, sem var mikill ljóðavinur, tekur að útmála
það fyrir köllunum hvað þetta sé nú mikill skaði, bandamenn hafi ekki aðeins
misst góðan orustuflugmann, heldur hafi Nordalil Grieg verið frábært skáld
- og það sem ekki sé minnst um vert: mikill kommúnisti og baráttumaður
fyrir frelsi verkalýðsins. Þetta verkar einsog olía á verkstjórann, sem
byrjar að tuldra og færist skjótlega allur í aukana. Að því kemur að hann
hreytir útúr sér: Hvern fjandann varðar okkur um Nordahl Grieg?! Þá var
komið að okkur. Við tölum hver í kapp við annan, verjum skáldið eftir
bestu getu og teljum honum það sem fyrr til mikils hróss, að hann hafi verið
góður kommúnisti. Verkstjórinn æsir sig þá upp og reynir að beita því, að
hann er verkstjóri á staðnum, til að kveða okkur í kútinn. En það mistekst,
enda höfum við kallana með okkur; það stríddi auðvitað gegn vitund manna
um rétt og rangt, að verkstjóri hefði vald frammyfir aðra í kaffitíma. Hann
grípur þá til þess ráðs að skamma okkur og svívirða, en uppgötvar í miðjum
klíðum að kaffitíminn er löngu búinn og rekur mannskapinn út. En þegar
ég er nýbyrjaður að vinna, þá kemur verkstjórinn, þrífur í skófluna sem ég
var með og ætlar að svifta henni af mér. Lætur þau orð fylgja, að ég geti
farið heim. Ég var nú ekki alveg á þvi að láta kallinn hafa skófluna. Tog-
umst við þarna á um verkfærið, og hef ég betur. Kallinn fer þá burt í fússi.
En eftir hádegismat kemur svo aðalverkstjóri bæjarins, kallar okkur bræð-
urna fyrir og segir að við séum báðir reknir fyrir að hafa sýnt verkstjóran-
um mótþróa og beitt hann valdi. Við reynum að útskýra málið, en það kemur
allt fyrir ekki. Og er þá ekki um annað að ræða fyrir okkur en að hætta.
Daginn eftir kærum við þetta svo fyrir Dagsbrún. En útúr því máli kom
aldrei neitt. Við vorum aldrei kallaðir fyrir til að gefa nákvæma skýrslu.
Við vorum heldur aldrei kallaðir á fund með hinum aðilanum. Málið var
hreinlega aldrei rannsakað. Þetta var fyrsta persónulega reynsla mín af linku
Dagsbrúnarstjórnarinnr nýju.
Af þessu getum við séð, hvað lítið þurfti til að koma öllu í uppnám í bæj-
arvinnuflokki við holræsagerð í Kleppsholtinu.
En togaraævintýrið endaði með því, að ég var hýrudreginn, þarsem ég
neitaði að fara útá sjó daginn fyrir 1. maí. Ég kem uppá skrifstofu útgerðar-
202