Skírnir - 01.01.1963, Blaðsíða 124
112
Stefán Guðnason
Skímir
lúran sé þama á sínum uppeldisstöðvum, og mun svo vera
víðar í lónum og á grunnsævi.
Oft var gaman að fara í ál í Homafirði. Veiði brást sjaldan
með öllu, og stundum aflaðist vel. Þegar sjór féll yfir sólbak-
aða sanda og leimr, var vatnið volgt og bara þægilegt að
skvampa í því og hlegið dátt, ef maður datt og fékk bað, sem
ósjaldan vildi til, því að sleipt er á leirnum. Umhverfið
skemmtilegt, gróðri vafðir hólmar og eyjar allt um kring,
fuglalífið geysimikið og fjölbreytt. En stundum var líka kalt
að vaða gorminn úr jökulvötnunum, og maður skalf eins og
hundur að lalla á landtoginu og var feginn, þegar átti að fara
að draga að landi, að hita sér á að tosa þungu netinu upp
á þurrt.
Herramannsmatur.
Ný Homafjarðarlúra er herramannsmatur, hvort sem er
soðin eða steikt. Heyrt hefi ég því haldið fram, að hún sé
bezt, alveg eins og hún kemur upp úr sjónum, slægð, skoluð
lauslega, óhreistmð og soðin í sjó.
Það af veiðinni, sem ekki er borðað nýtt, er hert. Þegar
búið er að slægja lúruna, er hún skoluð og breidd til þerris,
helzt á klappir, og dökka borðið látið snúa upp. Þegar það er
orðið þurrt, er lúrunni snúið við og hvíta borðið látið þorna
líka. Þegar roðið er þannig orðið þurrt og komin skel á bæði
borð, er lúran þrædd upp á garn, þannig að tvístungið er
með grófri nál sitt hvom megin við hrygginn um miðjan fisk-
inn og garnið dregið í gegn. Farið er alveg eins að með næstu
lúru og hvítu borðin látin snúa saman, sporður mætir hnakka,
og dökku borðin snúa út. Ekki man ég með vissu, hve marg-
ar lúrur vom þræddar á eitt band, en ég gizka á, að þær hafi
verið 20—30 og lengd hvers bands um 1—1 ýg metri og kall-
að lúruband og hert lúra talin í böndum, þ. e. maður átti svo
eða svo mörg bönd af hertri lúru. Lúmböndin vom síðan
hengd til herzlu á rár, helzt i hjall.
Hert lúra var höfð til matar fram á vetur, jafnvel fram á
vor, ef vel hafði aflazt sumarið áður, en sumarið er veiði-