Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1992, Side 183

Eru Guð og „Óvinurinn” sama persónan?
15. kapítuli
Nú erum við óðum að nálgast það að komast að efninu. 15. kapítulinn er
lokakaflinn í þessu mikla drama þar sem einmana maður fetar einstigið
milli lífs og dauða, á miðri fjallsegginni, þar sem við blasir hengiflug
glötunarinnar. Þeirri göngu gat ekki lyktað nema á einn veg. Þótt lesand-
inn viti hvaða örlög bíða konungsins heldur hann samt niðri í sér and-
anum meðan aðalpersóna harmleiksins færir fót fram fyrir fót við þver-
hnípið.
Orðsending berst frá Yahweh. Samúel flytur hana: Sál á að fara gegn
Amalek og hefna þess er Amalekítar auðmýktu guð ísraels með því að
hefta sigurför hans um öræfin til Fyrirheitislandsins. Enn fremur eru
skilaboðin þau að Sál skuli hlíta boðum /zerem-laganna. Hann á að helga
banni Amalek og allt sem þeir eiga, konur, böm og brjóstmylkinga, naut
og sauðfé úlfalda og asna:
15:2 Svo segir Drottinn allsheijar:
Ég vil hefna þess, er Amalek gjörði ísrael, að hann gjörði honum farartálma, þá er
hann fór af Egyptalandi. 15.3 Far því og vinn sigur á Amalek og helgaðu hann banni
og allt, sem hann á. Og þú skalt ekki þyrma honum, heldur skalt þú deyða bæði karla
og konur, böm og bijóstmylkinga, naut og sauðfé, úlfalda og asna.
Þessi fomlegu lög herskapar vom í gildi á öllu þessu svæði. Við höfum
heimild um þau meðal Móabsmanna á Móabssteininum svonefnda.
Sál leggur í þessa herför sem honum er boðin. Hann fer suðureftir og
sest um Amalekíta, en fyrst aðvarar hann Kenítana og fær þá til þess að
víkja undan meðan hann tortími Amalek.
Fer nú ekki frekari sögum af styrjöldinni utan Sál vinnur sigur og fer
að herem-\ög\xm. En samt víkur hann frá þeim. Hann gefur Agag, kon-
ungi Amalekíta, líf, og sömuleiðis þyrmir hann besta sauðfénu og vænustu
nautgripunum:
Agag, konung Amaleks, tók hann höndum lifandi, en fólkið allt bannfærði hann með
sverðseggjum. 15:9 Þó þyrmdi Sál og fólkið Agag og bestu sauðunum og nautunum,
öldu og feitu skepnunum, og öllu því, sem vænt var, og vildu ekki bannfæra það. En
allt það af fénaðinum, sem var lélegt og rýrt, bannfærðu þeir.
Þá ríður dómurinn yfir eins og þrumuveður með eldingum er leiftra um
örlagahimin Sáls. Guðmæli birtist spámanninum (og nú emm við komin
að efninu):
Sögnin nicham
Orð guðmælisins em vanalega þýdd svo, eða eitthvað á þessa leið:
Mig iðrar þess að ég gerði Sál að konungi,
því að hann hefur snúið baki við mér
og eigi framkvæmt boð mín.
181