Skírnir - 01.04.2013, Side 195

SKÍRNIR
BARNALEIKUR
193
hans ætlar að ráðast á hann enda er þetta orð svo tvírætt og yfir-
skilyrt að það er eins og púðurtunna. Þar sem Martin Montag hefur
brugðist við áfallinu af kulda og nákvæmni hefur Martin Martinetti
brugðist við með misnotkun alls konar vímuefna, útigangi og sjálfs-
eyðileggingu. Hvorugur getur fyrirgefið mæðrum sínum og öllum
þeim sem létu sem þeir sæju ekki það sem fram fór heldur tóku
sjálfsblekkingar sínar og borgaralega virðingu í samfélaginu fram
yfir börnin sem þeim var trúað fyrir.
Barn sem hefur verið misnotað þegir oftast um það, bæði vegna
hótana ofbeldismannsins og flókinnar blöndu af ástarhatri og sjálfs-
bjargarviðleitni af því að það er háð framfærslu ofbeldismannsins.
Lögfræðingurinn Svala ísfeld Ólafsdóttir hefur fjallað um þessi mál
og ritstýrt stórbókinni Hinn launhelgi glœpur. Kynferðisbrot gegn
börnum. (Svala Isfeld Ólafsdóttir (ritstj). 2011) Þar kemur fram að
flestir þeirra sem brjóta á börnum á þennan hátt koma úr þeirra
nánasta umhverfi. Það er vafalaust ein af ástæðunum fyrir því að
trúnaðarmaður barnsins, oftast móðirin, veigrar sér við að kæra
glæpinn, málið er þaggað niður, börnin eru svikin aftur. Martin
Montag og Lísa hafa bæði verið svikin þannig og þau fara gegnum
þá sögu saman í bókinni Fyrir Lísu (Steinunn Sigurðardóttir 2012)
sem segir frá því hvernig Martin Montag byrjar að endurskapa líf
sitt, skref fyrir skref, en fyrir Lísu er það of seint.
Fáar skáldsögur skrifaðar á síðustu árum hafa borið jafn skýr
skilaboð til samtíma síns um að virða barnið og þessar síðustu tvær
skáldsögur Steinunnar Sigurðardóttur og fáar hafa verið brýnni —
því miður.
Heimildir
Aaslestad, Petter. 2007. Pasienten som tekst: Fortellerrollen i psykiatriske journaler
Gaustad 1890-1990, 2. útg. Oslo: Universitetsforlaget.
Alda Björk Valdimarsdóttir. 2007. „Vera Hertzsch: Dæmisögur um siðferði skálds."
Skírnir 181 (1): 36-60.
Bergljót Kristjánsdóttir. 2006. „Er dáðin dáð og örlátu mennirnir örlátir?" Ritið 6 (2);
13-32.
Bergljót Kristjánsdóttir. 2010a. „Á kálfskinnsfrakka eða Arnaldur Indriðason og
bókmenntarfleifðin." Skírnir 184 (2): 434-454.