Tímarit Máls og menningar - 01.03.2014, Blaðsíða 48

J ó n Ó s k a r S ó l n e s
48 TMM 2014 · 1
***
Þófið í myrkrinu hafði nú staðið svo lengi að mönnum var ekki skemmt.
Eitt var að rata ekki að afleggjaranum í fyrstu atrennu, annað var að eigra
um hálfblindir og varnarlausir fyrir klaufaskap í framandi og þrúgandi
náttmyrkri þar sem að jafnaði voru ekki aðrir á ferð en vígamenn Tígranna.
Auk þess var myrkrið svo algjört að útilokað hefði verið að útskýra fyrir
venju legu nútímafólki frá Evrópu hvernig var að ná áttum og auðvitað voru
friðargæsluliðarnir einmitt það: venjulegir menn frá einhverju friðsælasta
svæði heims. Kilinochchi breyttist í svarthol á stríðsárunum þegar dimma
tók. Engin voru umferðahljóðin, ekki einu sinni í stakri skellinöðru eða þrí-
eykisreið, Tuc-tuc. Aðeins svört nóttin og tifandi skordýrahljóð. Hvergi glitti
í ljóstíru enda var fyrirskipunum Tamíla tígra um algjöra stríðsmyrkvun
hlýtt út í ystu æsar. Myrkrið var rakt og heitt og ógnvekjandi. Gæsluliðarnir
norrænu fundu fyrir afskaplega óþægilegu varnarleysi.
Eftir að því er virtist heila eilífð gerðist þó það merkilega að augun fóru
hægt og bítandi að greina misfellur í náttmyrkrinu. Þeim yngsta í hópnum
tókst að lokum að sjá móta ógreinilega fyrir vatnstankinum mikla í Kili
framundan á hægri hönd. Bílstjórinn hafði fyrr um kvöldið nefnt þetta sem
kennileiti í grennd við hliðargötuna að bækistöðvum sveitarinnar. Kom
þetta ráð nú að góðum notum þótt enginn hefði gefið því sérstakan gaum
þegar um var talað. Nokkrum skrefum seinna kom flokkurinn sér í náttstað.
Þar lá reyndar við stórslysi þótt það yrði ekki rætt síðar. Tamílsku öryggis-
vörðunum við hliðið varð svo bilt við að sjá þessa nátthrafna fótgangandi í
átt að húsinu að þeir tóku sér stöðu með kínversku hríðskotarifflana á lofti
og mátti heyra öryggið tekið af. Hópurinn stóð grafkyrr. Andartakið var
furðulangt en eftir að ljóskastara var beint að mönnunum sáust vopnin
loksins síga.
Nýliðanum sem hafði átt að vísa veginn virtist ekkert sérlega brugðið
þótt gremjulegir yfirmenn friðargæslusveitarinnar hefðu þurft að eigra á
eftir honum í myrkrinu með háttsettan stjórnarerindreka í för í meira en
klukkutíma á hans ábyrgð. Við nánara spjall í kjölfarið af náttgöngunni
kom í ljós að maðurinn ungi reyndist, eins og svo margir á svona slóðum,
draumóramaður sem meðal annars hafði, ef hægt var að taka hann trúan-
legan, boðist sjálfviljugur til að berjast með skæruliðum í Tsjetníu gegn
rússneska hernum. Eitthvað hafði hann verið að hræra í fjarlægum trúar-
brögðum og virtist hafa mikinn áhuga á dulspeki. Frásögn hans var látlaus
en afar sannfærandi. Nú var hann kominn til Srí Lanka án þess að hafa
gert önnur framtíðarplönin en að hafa vetursetu í frumskógarbænum Kíli-
nochchi þar sem enginn vetur var. Í bænum sem vakti Sinhölum í suðri alltaf
ugg þegar hann var nefndur á nafn.