Tímarit Máls og menningar - 01.03.2014, Blaðsíða 107

Þ v o t t a d a g a r
TMM 2014 · 1 107
Óskar hafði samúð með henni en gat orðið þreyttur á því hvernig hún
afgreiddi alla undarlega og óæskilega hegðun fólks sem sjúkdóma. Hún var
sífellt að kalla fólk sjúklinga, fárveika sjúklinga, svo maður sá það fyrir sér
meðvitundarlaust í sjúkrarúmi með ótal leiðslur tengdar í naumlega tórandi
líkamann, þegar það í rauninni var uppfullt af lífsorku að láta til sín taka og
valda usla og ringulreið sem aðeins stálhraust fólk gat framkallað.
***
Áflogin áttu sér stað í þvottahúsinu heima hjá Þóru og Þormari. Bragi kom
þangað að sækja þvegnar og straujaðar skyrtur, handklæði, nærbuxur, boli
og gallabuxur; allt var þetta tilbúið og uppstaflað í tveimur haldapokum úr
lérefti, á gólfinu fyrir framan þurrkarann. Rétt hjá stóð strauborð og ofan á
því straujárn.
Þennan dag tók Þóra á móti honum með áður óþekktar mótbárur á vör-
unum. Hann heyrði þær ekki, strunsaði bara glaðbeittur framhjá henni með
„hæhæ“ á vörunum um leið og útidyrnar opnuðust (hann hafði opnað með
lykli allt þar til Þormar flutti inn og þau keyptu Braga út úr eigninni; þá létu
þau skipta um skrá og Bragi lagaði sig orðalaust að breytingunni, það er að
segja, hann hringdi bjöllunni og óð inn á skónum um leið og opnað var).
Þóra hélt áfram, hún var að segja eitthvað við hann sem hann heyrði ekki því
hann var annars hugar út af spennandi fundi sem hann átti í vændum, ætlaði
að hitta mann yfir kaffibolla eftir klukkutíma og ræða viðskipti, en áður
þurfti hann að koma fötunum heim og segja Lovísu að raða þeim í skápana.
Hann var kominn niður í þvottahús og búinn að sitja þar dálitla stund á
hækjum sér yfir nýþvegnum ilmandi og straujuðum fötunum, hæstánægður,
þegar hann heyrði loks í Þóru, heyrði hana segja stundarhátt:
„Heyrirðu það, Bragi? Þetta gengur ekki lengur svona.“
Hann leit upp úr léreftspokunum, þar sem allt var eins og það átti að vera,
og á næstu 30 til 60 sekúndum breyttist ánægja hans í logandi bræði.
Þóra stóð í þvottahúsdyrunum, studdi hnefum við mjaðmir eins og konur
gera stundum til að sýnast ákveðnar, en hún horfði óttaslegin á hann. Fyrir
aftan hana glitti í Þormar og nú áttaði Bragi sig að Þóra hafði verið að þusa í
honum nokkra stund og undir hennar þusi ómaði þus Þormars.
Bragi reis hægt á fætur, virti hana fyrir sér og leyfði þögninni að fylla
þvottahúsherbergið góða stund uns hann sagði:
„Ertu búktalari, kona? Ef maðurinn hefur eitthvað að segja við mig getur
hann þá ekki talað beint við mig?“
Þormar stakk sér fram fyrir Þóru, setti þumalfingurna í gallabuxnahanka
og stóð gleiður fyrir framan Braga. En hann var skelfdur á svipinn. Frekar
lágvaxinn eins og Bragi, en virtist ekki í formi, kominn með dálitla ístru,
rétt rúmlega þrítugur. En með fallega liðað ljóst hár, blá augu og andlit sem
líklega féll í kramið hjá kvenfólki.