Tímarit Máls og menningar - 01.03.2014, Síða 84

Ó l a f u r G u ð s t e i n n K r i s t j á n s s o n
84 TMM 2014 · 1
Þetta var áður en offlæði upplýsinga lét þenkjandi fólk ganga af hverri trú.
Ég veit ekki hvort amma mín var trúrækin kona, hvort hún fylgdi hinni
heilögu þrenningu að málum. Í það minnsta sótti hún ekki oft þær byggingar
þar sem sambandið við Drottinn ku vera með besta móti. Samt sem áður
hvílir hún í vígðri mold í trjálausum kirkjugarði suður með sjó.
Ætli ég láti ekki líka leggja mig í vígða mold þegar þar að kemur. Svona
til öryggis.
Amma mín sáði barnatrú í barnssálina. Barnatrú sem ennþá blundar í mér
þrátt fyrir margar tilraunir hjartalausra raka og skynsemi til þess að ganga af
henni dauðri. Ég met þessa trú mikils þó seint myndi ég opinbera hana enda
veit ég ekki svo gjörla hvernig ég ætti að lýsa henni. Auk þess sagði amma
mín alltaf: Trú er eitthvað sem á að vera á milli manns sjálfs og Guðs og kemur
engum öðrum við. Trú er ekkert til að hreykja sér af eða til að bera á torg.
Það kann vel að vera að trúin flytji fjöll en mig flytur hún ekki þegar ég
opna augun.
Mér hefir verið tjáð að ég ber svip af afa mínum. Af myndum að dæma
virðist nokkuð til í því.
Afa mínum sem ég kynntist aldrei nema í gegnum frásagnir og minn-
ingargreinar. Þeim ber öllum saman um að hann hafi verið góður maður
áður en hann hætti að draga andann og einsemd ömmu hófst og varði uns
hún hætti sjálf að draga andann.
Og núna er ég hér.