Tímarit Máls og menningar - 01.03.2014, Side 94

S t e fá n S t e i n s s o n
94 TMM 2014 · 1
skaplyndi Aþeninga skuluð vera svona óttaslegnir. Sá gullforði er hvergi
til og ekkert land svo framúrskarandi glæsilegt og ágætt að það gæti keypt
okkur til að vingast við Meda og hneppa Grikkland undir þrælaklafa. Það
er ærið margt og mikið sem kemur í veg fyrir að við gerum það, jafnvel þótt
við vildum. Þar er fyrst til að taka goðin og líkneskjurnar og hof þeirra sem
brennd voru til ösku. Okkur þykir meiri nauðsyn að hefna þess rækilega
en að fara að semja frið við gjörningsmennina. Þá er næst að nefna hve
Hellenar eru blóðskyldir og samtyngdir og eiga saman goðahús auk sam-
eiginlegra blóta og hafa áþekka lífshætti. Ekkert af þessu myndu Aþeningar
vilja svíkja. Þið megið trúa því ef þið hafið þá ekki vitað það áður að meðan
einn Aþeningur stendur uppi semjum við aldrei við Xerxes. Við færum
ykkur samt þakkir fyrir þann velvilja sem þið sýnið okkur fyrst bústöðum
okkar hefur verið eytt að þið eruð tilbúnir að sjá fyrir skuldaliði okkar. Þið
hafið gert okkur greiða og hann barmafullan. Við munum samt þrauka
sem við framast megum og ekki íþyngja ykkur. En þar sem þessu er svo
farið þá sendið her ykkar sem hvatast á vettvang: Við teljum ekki líklegt að
útlendingar tefji langa hríð áður en þeir ráðast á okkur þegar þeir frétta þá
ákvörðun að við synjum öllu sem þeir hafa stungið upp á. Áður en þeir koma
út til Attíku eigum við kost á að verða fyrri til og steðja upp til Böyótíu.“
Þegar Aþeningar höfðu svarað þessu sneru sendimenn heim til Spörtu.