Tímarit Máls og menningar - 01.03.2014, Blaðsíða 99

Á r e n g l a n n a o g o f u r f ó s t r u n n a r
TMM 2014 · 1 99
ára gamanleikur, Þingkonurnar eftir Aristofanes. Maður skildi nú alveg eftir
sýninguna hvers vegna þessi leikur er ekki sífellt á leiksviðum heimsins,
hann er eiginlega einþáttungur, rennur út í sandinn eftir góðan upptakt. En
það var margt geysiskemmtilega gert í uppsetningu Benedikts Erlingssonar
og þýðing Kristjáns Árnasonar var alveg dásamleg.
Þrjár fínar barnasýningar eiga líka heima meðal gamanleikja þótt efni
þeirra allra sé blanda af gamni og alvöru. Barnastórsýning Þjóðleikhússins
var á Óvitum, rúmlega þrítugu leikriti Guðrúnar Helgadóttur um Finn sem
strýkur að heiman og fær að fela sig hjá Guðmundi skólabróður sínum.
Gunnar Helgason setti upp skrautlega og stílfærða útgáfu af þessum gamal-
kunna leik sem börnin kunnu vel að meta.
Í Þjóðleikhúskjallaranum sýndi leikhópurinn Soðið svið leikritið Hættuför
í Huliðsdal eftir Sölku Guðmundsdóttur undir stjórn Hörpu Arnardóttur,
fyndið og fjörugt leikrit um stúlkuna Eyju sem þarf að bjarga afa sínum
úr klóm illrar álfadrottningar. Sviðslistamennirnir gerðu algert kraftaverk
í þessu litla rými, bjuggu til sannkallaða ævintýraveröld. Og leikararnir
létu sig ekki muna um að leika mörg hlutverk til að ævintýrapersónurnar
kæmust allar til skila. Salka er fjarskalega orðheppinn og fyndinn höfundur
eins og þeir vita sem sáu Súldarsker í Tjarnarbíói fyrir þremur árum. Það
kom sömuleiðis vel fram í hennar hluta af Núna í Borgarleikhúsinu, einþátt-
ungnum Svona er það þá að vera þögnin í hópnum, þó að efni hans væri
vissulega ekkert hlægilegt.
uppi á efsta lofti í Þjóðleikhúsinu var líka leikið fyrir börnin. Þar hefur
Bernd Ogrodnik brúðuleikstjóri sest að og frumsýndi í haust leikgerð sína
af sögunni um Aladdín og töfralampann. Sýningin var svo falleg að maður
fékk ofbirtu í augun og mátti ekki á milli sjá hvorir voru hrifnari, hinir full-
orðnu eða börnin.
Harmsögur
Leikhúsgrímurnar eru tvær, önnur hlæjandi, hin með skeifu, og harmsögur
voru nokkrar sagðar á sviðinu á árinu. Ein sýningin hét meira að segja
Harmsaga, tvíleikur eftir Mikael Torfason sem var sýndur í Kassanum.
Leikararnir voru bráðungir, Snorri Engilbertsson og Elma Stefanía Ágústs-
dóttir sem útskrifaðist úr LHÍ sl. vor. Leikritið segir einfalda sögu um ung
hjón sem geta ekki fundið færa leið saman í lífinu og hún endar á versta veg.
Textinn var þjáll en mjög stuttur, varla nema hálftímalangur eða svo ef vel
hefði verið haldið á spöðunum. En úr þessari einföldu sögu og stutta texta
gerði una Þorleifsdóttir leikstjóri áhrifamikla sýningu í fullri lengd (þó án
hlés) með góðri aðstoð sviðshönnuðarins Evu Signýjar Berger og annarra
listamanna sem komu að uppsetningunni. Sýningin varð sterk heild þar sem
list leikhússins skapaði þann undirtexta sem ekki var augljós í textanum.
Karma fyrir fugla eftir Kristínu Eiríksdóttur og Kari Ósk Grétudóttur sem