Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 29

Sœnska vikan. <xi. u.)
Það sannaðist enn í ár, sem Leibnitz (gáfaður
heimspekingur, 1646—1716) sagði, að „sjaldan er
ein bára stök“. Ekki var kóngur vor fyrr búinn að
venda oss óæðri endanum og farinn að kynna sér
aflabrögðin á Sauðárkróki en innrás var hafin í
landið af frændum vorum frá Svíþjóð hinni köldu,
sem áttu — á vikutíma — að kenna oss sænska
þótti ýmsum snobbum súrt í broti, sem höfðu ætl-
að að láta sjá sig talandi við konung, en þeir kóng-
ur og klerkur létu það ekki á sig fá og töluðu um
árferði og prísa, eins og ekkert væri.
Næst kom nú höfuðskandali ferðarinnar, sem
sé Geysir, sem ekki vildi gjósa, en til þess lágu
margar ástæður. Sumir sögðu, að hann hefði gos-
ið í óleyfi dögum áður, fyrir starfsfólk Alþýðu-
blaðsins, aðrir, að hann hefði ekki fengið þá réttu
sápu. Mun sá orðrómur vera kominn frá umboðs-
mönnum hinnar réttu sápu. Þriðja skýringin var
sú, að sápunni hefði verið stolið, sem í hann átti
að fara. Oss finnst nokkurnveginn sama, hver
skýringin er rétt, en nokkuð er um það, að Geysir
sá ekki ástæðu til að gjósa, enda hafði hann gosið
vel fýrir pabba kóngsins árið 1907 og lét það duga.
Biðu menn lengi dags hundvotir og gátu varla
einusinni tekið úr sér hrollinn, sem þó hefði verið
full þörf. Þeirra konunglegu hátignir og hágöfgir
skunduðu síðan að Laugarvatni og lentu þar í ís-
Ienzkunámskeiði fyrir erlenda stúdenta. Kom það
sér vel, að kóngur hefur á sínum tíma lokið stúd-
entsprófi með lofi.
Niðurlagsorð.
Vér höfum nú ekki rúm til að rekja lengur
ferðalag konungs, en það gekk upp á það ákjósan-
legasta. Steinsen borgarstjóri hélt góða ræðu á
Akureyri og í veizlum þeim, er konungi voru
haldnar nyrðra; bar nú ekkert á glasaleysi, eins
og fyrir 10 árum (sjá SPEGILINN, I. árg., 4. tbl.).
Er það ósk vor og von, að þeirra konunglegu há-
tignir og hágöfgir megi sjá sér fært að gista land
vort sem oftast á þessum árum, sem eftir eru til
1943.
Snobb SPEGILSINS.
*
menningu og læra íslenzka. Þessi vika í lífi voru
var svo kölluð sænska vikan og má segja, að út-
lendum vikum fari hér fjölgandi með ári hverju,
og er ekki nema gott fyrir oss að venjast við það,
sem erlent er, hvað sem fyrir kann að koma.
Mikill og góður undirbúningur hafði verið hafð-
ur, til þess að vika þessi mætti öll verða til sóma
og ánægju öllum hlutaðeigendum. Hafði gestum
vorum verið útveguð vist hjá höfðingjum í höfuð-
staðnum, en til þess að ekki skyldi ruglast í þeim
maginn og þar með skapferlið, hafði verið útbýtt
meðal höfðingjanna fjölrituðum seðli, hvar á var
Ietrað það, sem gesturinn þyldi helzt að borða. Er
þetta líka gert þegar hitabeltisdýr eru send í dýra-
garða í löndum með frábrugðnu loftslagi. Auðvit-
að var þess getið til, að hér væri eitthvert íslenzkt
fífl að verki, en vér getum glatt þjóð vora með
því, að svo mun ekki hafa verið. Því svo er fyrir
að þakka, að það er þegar mjög að komast úr móð,
meðal siðaðra manna, að „reiða með sér föður-
landið“, hvert sem farið er, og ber þetta víst held-
ur að skoða sem undantekningu, nú orðið. En vel
má vera, að ráðstöfunin hafi verið nauðsynleg,
og er þá ekkert við henni að segja.
Móttökuathöfnin fór fram í sölum Alþingis og
var aðalgrínið ræða Ásgeirs Ex-forsætiss. Mælti
hann á góða Lappnesku, og skildum vér allt, sem
hann sagði, en það varð ekki sagt um ræðu sænska
ræðismannsins, enda hefur hann verið svo lengi í
útlöndum fyrir þjóð sína, að það er ekki að marka.
Lagði Ásgeir mikið upp úr því, hve fegnir Sví-
arnir yrðu, þegar þeir kæmu heim til sín; spáði
hann því, að þá myndu þeir segja við sjálfa sig:
„Hár ár gudagott att vara“. Þótti ræða Ásgeirs
bera vott um hina réttu auðmýkt smáþjóðarinnar.
Veizlur voru margar haldnar, og voru vel sótt-
ar; ennfremur fyrirlestrar, sem fyrir varúðar
sakir voru flestir haldnir í útvarpið, því að þar
er ekki eins hægt að hafa eftirlit með áheyrenda-
fjöldanum. Farið var til Geysis og gaus hann öllu
vatninu, sem honum tókst að halda, þegar kóng-
urinn var á ferðinni.
Mikill hluti vikunnar fór í söng, því að Svíar
höfðu sent söngkór mikinn (þann bezta, sem hér
hefur heyrzt, sögðu krítíkusarnir, en meintu það
ekki). Var kór þessi alltaf að syngja, og skemmti
sér vel.
I sambandi við „vikuna“ var einnig málverka-
sýning í Austurbæjarskólanum. Ber öllum, sem
sáu, saman um, að hún hafi verið allómerkileg, en
það er í rauninni vel afsakanlegt, þó menn sendi
ekki góð málverk í framandi lönd, því að oftast
mun þeim stolið í þeim ferðalögum. Munum vér
RAUÐKA — 4
25