Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 122

Umíerðaráð. (XIII. 9.—10.)
Undanfarið hafa í blöðunum verið að birtast
ýmsar meir eða minna dularfullar tilkynningar og
fyrirboðanir um stofnun, eða hvað maður nú á að
kalla það, sem ætlaði að taka að sér að skipuleggja
umferð alla og koma í veg fyrir bíl- og önnur slys.
Nýlega er svo komið, að ráðið er farið að gera
vart við sig sjálft í blöðunum og skrifar góðar
greinar um bætta umferð. Enginn veit eða fær að
vita, hver stendur fyrir ráðinu, og ekki stendur
það í viðskiptaskránni, sem nýkomin er út, og er
engu líkara en aðstandendur séu þeir sömu og
voru að „Skeifunni“, hinu stórhættulega fyrir-
tæki, sem sett var til höfuðs Áfengisverzluninni,
þar sem enginn meðlimur vissi um nema einn
meðlim fyrir utan sjálfan sig. Þó á umferðaráðið
ekki að vera eins dularfullt, að því leyti, að með-
limir þess eiga að bera sérstakt merki — sem er
svartur þríhyrningur — til þess að hægt sé að
vara sig á þeim á götunni. Hinsvegar er stjórn
þess og heildarfyrirkomulag sama leyndarmálið
og fyrr, og enginn veit, hvar hægt er að fá merk-
in, en líklega eru þau þó send í óborguðu bréfi
þeim, sem verðugir þykja þess, að menn vari sig
á þeim á götunni. Ýmsar reglur eru samt að birt-
ast daglega frá ráðinu í blöðunum, og þær góðar,
það sem þær ná, svo sem að fullorðnir, sem hanga
í bifreiðunum, ættu allir að sæta refsingu. Við
þetta er þó sitthvað að athuga. Hvað eiga t. d.
aumingja bílstjórarnir að gera annað en hanga í
bifreiðinni sinni, meðan þeir bíða eftir farþegum,
sem ekki hafa enn lokið tröppu-stamtalinu sínu?
Á að refsa þeim ? Ég segi nei. En kannske er þetta
bara undantekning, sem sannar regluna. Fleiri
góðar reglur eru gefnar, svo sem að skoða alla
vegfarendur idíóta nema sjálfan sig, en þessa
reglu hafa bara flestir fundið upp löngu áður en
umferðaráðið kom til sögunnar.
Ekki er úr vegi að minnast á ýmsar góðar regl-
ur fyrir vegfarendur, sem enn ekki eru komnar
út á vegum umferðaráðsins, og vel væri þess verð-
ar að takast upp, svo sem að halda málfundi og
lengri einkasamtöl einhversstaðar annarsstaðar
en í dyrunum á byggingum þeim, opinberum og
öðrum, þar sem margir þurfa að ganga út og inn.
Einnig mætti draga nokkuð úr hjólreiðum á gang-
stéttum, þar sem svo hagar til, að akbraut er einn-
ig til. Ennfremur mættu þeir, sem komnir eru af
unglingsaldrinum, stilla sig um að taka sér stöðu
á gatnamótum og sletta skætingi í þá, sem fram
hjá ganga — þekkta eða óþekkta (í fyrra tilfellinu
Sumarþœttir. (XIII. 12.)
Lesendur mínir mega ekki vera hvumpnir þeg-
ar þeir opna uppáhaldsblaðið sitt og finna ekki
daginn og veginn, sem þeir eru vanir að lesa fyrst
af öllu, því breytingin er nú ekki meiri en það, að
ég er búinn að taka að mér aðra fyrirsögn yfir
sumarið, rétt eins og þegar þið farið í sumarfötin
ykkar, til þess að eiga léttara um hreyfingar. Eins
er um mig, að ég hafði hugsað mér, svona eins og
fram að Mikaelsmessu eða þar um bil, að fleygja
af mér hinum þungbúna, strangvísindalega ham
vetrarins og taka upp léttara hjal — verða ræðinn
og skemmtinn, því af slíku er aldrei of mikið. Af
þessu leiðir, að spurningum verður ekki svarað
nema sem allra minnst yfir sumarið. Ég ætla þá
að segja ykkur það helzta, sem á dagana hefur
drifið. Skeiðarárhlaupið mun ég fara léttilega yf-
ir, því bæði var það, að mér var ekki gefinn kost-
ur á að taka þátt í leiðöngrunum, af hverju sem
það nú hefur stafað — líklega hafa herrarnir,
sem fóru, verið hræddir um að ágóðinn — sá vís-
indalegi — yrði minni per kjaft, og viljað skipta
honum í sem fæsta staði, eða þá að þeir hafa hald-
ið, að ég myndi tefja fyrir sér. Ég sný mér þá að
umferðavikunni, því í henni tók ég virkan þátt,
sem bezt má sjá af því, að ég fékk seinasta dag-
inn fyrstu verðlaun í götukrussningu: steig á alla
naglahausana á Pósthúshorninu, án þess að fara
nokkurntíma út af, en allir aðrir keppendur fóru
meir eða minna út af. Er ég því krusmeistari ís-
lands til næstu umferðaviku, og voru mér afhent
verðlaunin á skemmtun, sem umferðaráðið hélt
eftir að það var búið að selja merkin. Nú ætla
danskar hernaðarflugvélar að fara að gera strand-
högg á landið, undir forustu Lauga Kocks; hon-
um líkaði það ekki almennilega, að hann skyldi
ekki finna flateyjuna hans Papanins, og ætlar svo
að vita, hvort hann finnur ekki að minnsta kosti
Island. Nýlega svelgdist Alþýðublaðinu á Sigfúsi
fyrrv. aðstoðarritstjóra sínum, sem bendir á, að
fylgir venjulega fullt nafn þess, sem fyrir verð-
ur). Það er stundum verið að tala um uppeldis-
leysi barna og unglinga, en siðastigi hinna full-
orðnu jafnoft gleymt, og þar sem umferðaráðið
er svo til nýtt, væri hér starfssvið fyrir áhuga
þess. Sem sagt, vér hyggjum hið bezta til starf-
semi þessa ráðs, enda þótt forgöngumenn þess láti
lítið yfir sér, og munum reyna að styrkja starf-
semi þess eftir vorri aumu getu.
Bílstjóri SP.
118