Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Qupperneq 31

Niðurjöínunarnefndin læðist úr bænam að loknu starfi.
skrúðug sýning á pjáturpottum, nægilega stórum
til að drekkja í unglingum allt upp að fermingu,
og jafnvel fullorðnum, ef vel væri á haldið. —
Skammt þar frá var hrúgað upp pökkum af þvotta-
efni. Ekki leikur mikill vafi á, að hægt væri að
steindrepa sig á svo sem hálfum pakka af slíku
eitri, ef einhver kæmist í það og æti það. Sama er
að segja um smjörlíki, sem var þar skammt frá.
Rétt þarna hjá voru sýndar enskar húfur, sem eru
mestu skaðræðisgripir, sérstaklega ef þær eru of
þröngar, og geta hæglega orðið til þess, að heilinn
í mönnum frjósi, og væri ekki fjarri mér að halda,
að sjálfur bindindismaðurinn í N. Dbl. hafi ein-
mitt látið ginnazt af einni slíkri og notað hana
sér til sáluóbótar. f næsta glugga var engin sýn-
ing — engar húfur — og má sá teljast ennþá skað-
legri, þar sem hann getur ginnt menn til að ganga
höfuðfatalausa og fá svo kannske sólsting, eða
hver veit hvað.
í einum glugganum stóð trémaður mikill og
fríður, sem föt voru hengd á, en fyrir framan
gluggann stóðu tvær stúlkur, og sagði önnur:
„Guð, hvað hann er sætur og smart“. Mér var
nóg boðið. Á mönnum — án leyfis að spyrja —
að haldast það öllu lengur uppi, að æsa upp karl-
semi í kvenfólki á öllum aldri, með gluggasýning-
um? Nei, og aftur nei! Skammt þarna frá var sýn-
ing á tjöldum og skíðum! Allir vita, að menn geta
hæglega orðið innkulsa og dáið af því að liggja í
tjöldum, og allir þeir fætur og hálsar, sem hafa
brotnað í skíðaferðum, verða víst seint með tölum
taldir. Þarf því að gefa þessum vörum gaum, ekki
síður en öðrum, sem óhlutvandir braskarar eru
að reyna að prakka upp á fólk. f sama glugga var
ennþá fastar að kveðið, því að þar voru hnífar,
sem eru skæðustu morðvopn, og þarf ekki annað
en vitna í fjöldann allan af sögum, sönnum og
lognum, til að sanna það.
Ég var ekki kominn nema nokkur skref, þegar
fyrir mér varð gluggi með gullstássi!
Já, smáskánar það! Hvað hefur komið meiri
spillingu af stað í heiminum en einmitt gullið, og
það svo, að mestu myndarþjóðir heimsins, eins og
Englendingar, hafa séð sig neydda til að hverfa
frá hinum svokallaða „gullfæti“, sem er velþekkt
fyrirbrigði í hærri fjármálum. Og svo erum vér,
sem skuldum Englendingum einhverja fælu, að
sýna slíkt í gluggum. Ætti ferðaskrifstofa ríkis-
ins, „Statourist“, að hafa vald til að banna slíkt,
og gerir það líka vafalaust.
Ég þori ekki annað en fara að slá botn í þessar
hugleiðingar mínar, því að annars myndu þær
fylla marga árganga af SPEGLINUM, en ég
hyggst þó að hafa bent mönnum á voðann með
þessum fáu dæmum, sem eru tekin af handahófi,
því að sannleikurinn er sá, að með góðum vilja
má finna eitthvað hættulegt og siðspillandi í
hverri einustu gluggasýningu. Og það eiga menn
að gera. „Upprætið ósómann hvar sem hann fyrir-
finnst og finnið hann þar, sem hann er ekki“. Það
séu einkunnarorð framsækinnar þjóðar, sem er
að þroskast á guðsríkis braut, eins og Jónas Hall-
grímsson segir í hinu gullfagra kvæði sínu.
Framsóknarmaður.
27