Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 54

Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 54
Árshátíö hræsninnar. (XI. 21.) Meðfram í tilefni af því, að Norðmenn frænd- ur vorir eru nýbúnir að neita því fyrir sitt leyti, að vér fáum aukinn innflutning á fiski til Stóra- Bretlands, var skotið á „norrænum degi“ núna í vikunni, til þess að fá tækifæri til að hrósa þeim dálítið, ekki sízt þegar þeir voru búnir að bæta gráu ofan á svart með því að senda oss fornfræð- ing ofan á Hallesby. Annars gæti það valdið mis- skilningi að segja, að dagurinn hafi verið gerður fyrir Norðmenn eina, heldur var hann til þess að þakka öllum frændþjóðum vorum á Norðurlönd- um fyrir það, sem þær hafa hundsað okkur síðan síðasti norræni dagur var haldinn, því að aðaltil- ganginn má ekki nefna á prenti, sem sé að skaffa orður handa þeim vöstrurum, sem mest og bezt gangast fyrir fíflalátunum, og væru því manna bezt að slíku komnir. Á Norðurlöndum er það þannig, og hefur verið um ótal ár, að Svíar fyrir- líta dani, danir Norðmenn, Norðmenn íslendinga og íslendingar færeyinga, og liggur það þá í aug- um uppi, að þetta rövl um „bræðraþel“ og annan slxkan viðbjóð er ekkert annað en bláber lýgi, sem sanna má, að enginn meinar neitt með, því að kæmist það á, þá hefði engin þessara þjóða neina til að líta niður á, og hvernig ættu þær að geta lifað án þess? Norrænu félögin svokölluðu eiga í fórum sín- um allstórt glósusafn, þar sem orð eins og „sam- úð“, „skilningur“, „bræðralag“, ,norræni stofn- inn“ og fleiri, sem oss leiðist að prenta enn einu- sinni fyrir lesendur vora, eru aðalkjarninn. Þetta glósusafn er geymt í þar til gerðum poka milli fundanna, og svo tekið upp og hrist fyrir hvern norrænan dag og mismunandi menn fengnir til að lesa það upp; í þetta sinn kóngar og skólabörn aðallega, af því engin hætta er þá á, að neinn taki mark á því. Mætti benda forgöngumönnum fífla- látanna á það, að ódýrara væri að taka delluna niður á plötur og líra þeim svo af með vissu milli- bili, eða nokkru áður en krossum er útdeilt í hverju landi. Alþýðublaðinu þótti norræni dagurinn í ár ekki nógu hátíðlegur, og vill gera hann að almennum frídegi. Eftir skýrslum að dæma, hafa víst óþarf- lega margir af hinum vinnandi stéttum átt frí þennan dag, og mun svo verða framvegis. Blað- inu skal sagt það til afsökunar, að það meinar ekkert með þessu. Annars hafa víst öll blöð átt nokkuð jafnan þátt í því að taka þátt í fíflalátunum, af því þau halda, að lesendum þeirra geðjist það bezt. Vér höfum talið oss skylt að segja meiningu vora í þessu máli, þeim til hjartastyrkingar, sem enn kunna að vera með viti í landinu og meta bræðra- lagsrövlið að maklegleikum. Fullveldiö 18 ára. (XI. 23.-24. Hjá öllum þeim mörgu, sem ekki hafa endingu í sér til að lesa hina ágætu bók dr. Páls Eggerts um Jón Forseta, en verða að láta sér nægja heim- ildir blaðanna um hann, hlýtur útkoman að verða sú, að Jón heitinn hafi verið allt í senn: blóðrauð- ur, grenjandi Bolsi, strykinn ístrukrati, sauðbros- andi Tímamaður, hvanngrænn Bændaflokksmað- ur og svartasta íhald. Að hann hefur einnig verið þjóðernissinni, þarf væntanlega ekki að taka fram, auk þess hefur hann sennilega gengið í pels, því að hann var fæddur í kjördæmi Ásgeirs. Allra flokka blöð eigna sér Jón, sem bendir á, að hann hafi verið samvizkuliðugur, ekki síður en pólitík- usar nú á dögum, enda er það og sannað, að mað- urinn lifði lengst af á bitlingum, þó hann gæti ekkert kaupfélag sett á hausinn og farið svo í Búnaðarbankann eða stjórnarráðið, þá sannar það ekkert, því að kaupfélög og Búnaðarbankinn voru þá alls ekki til, og í stjórnarráðinu voru þá valda- lausir glæpamenn, undir stjórn tuktmeistara, sem ekki gat veitt nein embætti. Það var því ekki furða þó mönnum yrði tíðrætt um Jón síðastliðinn 1. desember, er hann rann upp bjartur og fagur með kólgu og kafaldsbyl. Samt fannst oss stúdentaskrúðgangan ekki vera sérlega fjölmenn, og er eins og mennirnir haldi, að fullveldisdagurinn sé gulltryggur og muni standa til eilífðar, handa þjóðinni til að belgja sig á. í þetta sinn var þó eitthvað tilefni hjá stúdentum til að breiða úr sér, en eins og allir vita, hafa þeir eignað sér þennan dag, þótt ekki sé enn upplýst með hvaða rétti. Það var sem sé búið að steypa kjallaradeildina í hinum upprenn- andi Háskóla vorum, og er það sú deild, sem allir eiga jafnan aðgang að, svo ástæða hefði verið til að fjölmenna. Þó var eftir að múra svokallaðan hornstein, sem þarf að vera sérstaklega vel múr- aður, því að stúdentar reka sig helzt á hann, þeg- ar þeir koma úr bænum. Átti Haraldur ráðherra að fremja múrverkið, og hafði í því tilefni verið mikill undirbúningur, útveguð glás af steypuefni 50
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168

x

Rauðka : úrval úr Speglinum

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Rauðka : úrval úr Speglinum
https://timarit.is/publication/1625

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.