Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 109

Um daginn og veginn.
(XIII. 6.)
Og þú hefur „brillerað" mót eftir mót,
svo mikil er snilld þín og há.
Og nú, er vor þjóð er í þrengingum stödd
og því verour tæplega spáð,
hver verður að svelta, hver sál verður södd,
þá sýnist mér úrslitaráð:
Að veita’ okkur háleita hugrauna bót
og hressa upp á volaða sál,
því mun þetta velmennta vitfirðingsmót
með virðingu drekka þér skál.
* *
*
Ég sé þarna í huganum Hermann og Jón
og Harald og Eystein og Finn.
Og hrossakets Gísli er hátíðleg sjón,
og Héðinn með stólfótinn sinn.
Og þarna er Asgeir að ávarpa þjón
og afhenda loðdýraskinn.
Hann gerði úr Finnlandi fínasta prjón,
sá fróðleikur hleypti’ honum inn.
Og margt er þar fleira um foringja val,
sú fylking er dásemdarleg.
Mér verður að líta á vopnfirzkan hal,
sem varpar út ,,Eg bara, og ég“.
Og loks má þar kenna þar Ríkharðar raust
svo ráma, að biðja um hljóð.
Menn vilja ekki hlíta því hávaðalaust,
að hann sé að þjóðnýta ljóð.
Hvort þekkið þið ekki hinn kynlega klið,
og köllin og margskonar óp.
Það er sem að stæðuð þið réttarvegg við
og væruð í sauðkinda hóp.
En þó eru margir, sem hafa ekki hátt,
og hljóðleg er foringjans rödd. —
Sú þjóð, sem að Jónas og Odd hefur átt,
hún er ekki í vandræðum stödd.
Og þó ’hana herjaði eldur og ís
og aska, leir eða grjót,
þá er hverju mannsbarni velgengni vís,
sem vitfirðings heldur á mót.
Þar hittir það Pálma (og Valtýs er von)
Eiginiega er alveg óþarfi að segja í þetta sinn,
hvernig veðrið hafi verið, því að jafnvel nafni
minn í útvarpinu veit, að það hefur verið bölvað
og brotið hús. I sambandi við þetta veður hefur
nafni minn samt gert eina merkilega uppgötvun:
að 12 vindstig séu sjaldgæft fyrirbrigði — utan
Alþýðuflokksins að minnsta kosti. Þegar ég minn-
ist á þann flokk, má eins vel segja það strax, að
þar er alltaf sami illhryssingurinn og jafnvel
kvenfólkið hefur lent í hörkuskömmum innbyrðis
um þetta gamla deiluefni sitt, hver hafi klofið, en
ekki er vitað, að nein niðurstaða hafi orðið enn.
Eins er það með Alþingið okkar, það situr eigin-
lega til þess að Hjörvar geti sagt af því fréttirnar.
Hefur mig oft langað til að gera þá uppástungu,
að þar sem ekkert er fyrir þingið að gera, síðan
Eysteinn kom yfirfærslunum í lag, og vinnulög-
gjöfin kom af sjálfu sér, þá sé þingið sent heim,
en Hjörvar veittur skáldastyrkur til að búa til
þingfréttir, hann er hvort sem er skáld og rithöf-
undur, þótt hann fari vel með það. Á þessu myndi
sparast hálf milljón, sem við eigum ekki til, og
og vindstjórann Jón, er mér tjáð,
og Árna og Sigfús vorn Sigurhjörtsson,
vorn sóma — vort Ú-T-V-A-R-P-S-R-Á-Ð.
(Þingeyskur útvarpshlustandi.)
Að loknum upplestrinum kvað skáldið sér hljóðs
og tilkynnti, að kvæðið væri á enda. Ætlaði fögn-
uði áheyrenda þá aldrei að linna.
Mótið fór hið prýðilegasta fram, og endaði með
formlegri stofnun Vitfirðingafélags Islands, en
síðar verður gengið frá stofnun hinna einstöku
deilda.
Vér viljum grípa tækifærið til að þakka öllum
þeim, sem styrkt hafa þetta mót á einhvern hátt,
en þá fyrst og fremst útvarpsstjóra fyrir að lána
ókeypis Karlakór Reykjavíkur, sem hann hafði þá
nýlega fest kaup á, og svo útvörpunina sjálfa,
sem hann vildi ekki einusinni þiggja fyrir þær
prósentur, sem honum sjálfum bera og munu vera
minnst 10—12 krónur (gengið út frá jarðarför
á 5 krónur). Munum vér við tækifæri gera hann
að heiðursfélaga vorum.
Félagsstj órnin.
RAUÐKA — 14
105