Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 119

ur nú allt í hendi, því nýlega hefur Haraldar-
flokkurinn fengið símskeyti frá Osló, undirritað
af tveimur Norðmönnum (svo að hér getur ekki
verið um neitt svindl að ræða), þar sem þess er
óskað, að Haraldi og hans mönnum gangi vel að
sigrast á hinum arga djöfli tvídrægninnar, sem
mjög hefur hrjáð flokkinn upp á síðkastið. Er það
mikill uppsláttur fyrir oss að fá svona skeyti utan
úr þeim stóra heimi, og virðist flokkurinn tals-
vert hressari síðan, og er ástæða til að fagna því
af alhug.
Eitt af síðustu verkum Alþingis var að sam-
þykkja ríkisábyrgð fyrir hitaveituláni handa
Reykjavík, og er þá væntanlega kveðin niður sú
grýla fhaldsins, að stjórnarflokkarnir vilji trampa
skóinn niður af höfuðstaðnum. Ber það vott um
göfuglyndi og stórmennsku Eysteins, að hann
skyldi — eftir allt, sem á undan var farið — með
flottum gestus taka sjálfblekung sinn og skrifa
upp á pappírinn, rétt eins og hann væri að skrifa
upp á víxil fyrir fátækan kjósanda. Hefur Ey-
steinn mjög hækkað í áliti mínu við þetta rausnar-
bragð, og ætti skilið þökk alþjóðar, ef hún lægi á
lausu á annað borð.
Hér er að lokum ein spurning frá „Föður sveita-
drengs“, sem hann hefur beðið mig að koma á
framfæri: — Hvernig stendur á því, að aldrei má
fara rétt með lög, sem leikin eru sóló á harmóniku
í útvarpinu. Er allur þessi dráttur og sog í böss-
unum nauðsynlegur? Mér finnst hann alveg
drekkja laginu sjálfu, svo ómögulegt sé að heyra
það.
Svar: — Því miður er ég nú ekki svo vel að mér
í hinni æðri tónlist, og kemur þá loksins einn hlut-
ur milli himins og jarðar, sem ég er ekki fúllbe-
farinn í. Mér skilst byggðamaðurinn muni eiga
við hinn svokallaða tremúlantbassa, sem mjög
tíðkast þegar leikið er á nýtízku harmónikur, en
er annars uppfundinn af Sog-Kósökkum, sem urðu
miðevrópufrægir í fyrra, svo að þetta hlýtur að
vera eitthvað gott. Þessar nýtízku harmónikur,
sem ég minntist á, eru voða verkfæri, með eim-
blæstri og 256 bössum, svo að nærri má geta hvort
ekki heyrist skruðningur, þegar leikið er á þær af
tilfinningu. Ég sé ekki annað ráð vænna en benda
byggðamanninum á að loka bara fyrir útvarps-
tækið meðan hann er að venjast þessu, en fullvissa
hann hinsvegar um, að vanur maður heyrir bara
alls ekki neitt í morðtólum þessum, sem réttnefnd
eru verkfæri djöfulsins. Hér er ég auðvitað ekki
að sneiða neitt að ríkisútvarpinu sem slíku. Jæja,
ég sé að ég er búinn að hafa tvær mínútur yfir.
Verið þið blessuð.
Aðaljón.
Skíðavika Spegilsins
(XIII. 9,—11.)
Því er nú betur, að íþróttaáhugi hefur farið óð-
fluga vaxandi hér á landi síðustu árin, og gildir
þetta ekki hvað sízt skíðaíþróttina, því að engin
íþrótt, að kórsöng ef til vill undanteknum, getur
gefið jafn góð tilefni til skemmtilegra ferðalaga
með tilheyrandi torfærum og svaðilförum til að
sanna hreysti líkamans, og jafn mergjuðum ferða-
sögum á eftir — og jafnvel á undan líka — til að
sanna heilbrigði sálarinnar, sem í þessum líkama
býr. Enginn má samt halda, að við fjórmenning-
arnir höfum farið þessa för til þess eins að kom-
ast í blöðin, eins og dæmi eru til — og á ekkert
skylt við sannan íþróttaáhuga — heldur var förin
farin til þess að gefa unga kynslóðanum, sem nú
er að vaxa upp, fordæmið, og sýna honum, hvað
hafa má upp úr einu páskafríi, ef vel er á haldið.
Kjörorð vort hefur alla tíð verið „stétt með
stétt“, og rýrir það ekki gildi þess þó íhaldið
þyrfti að stela því fyrir síðustu kosningar, sér til
framdráttar. Enda vorum við, hinir fjórir fjöll-
umskæðu ferðagarpar, af jafnmörgum stéttum
meira og minna ólíkum. Þar má fyrst telja Jón
bílstjóra, sem er kunnur að því að lifa og keyra
eftir kjörorði Jóns forseta, annar var Sigurjón
timburmaður með kjörorðið „ég hef svo margan
morgun vaknað“, Guðjón, aftappari, sem setur
tappana svo fast í, að það þarf ekki að vera mikil
veizla til þess að sjö tappatogarar liggi eftir upp-
réttir, og loks ég undirritaður, Aðaljón blaðamað-
ur og stórfregnritari fararinnar. Að vísu hlotnuð-
ust mér fleiri embætti áður en yfir lauk, en um það
á sínum tíma. Fleiri höfðu viljað fara með okkur,
þar á meðal atvinnumálaráðherrann, en var
stemmdur niður á þeim grundvelli, að annaðhvort
skyldi ríkisstjórnin taka beinan þátt í förinni eða
engan, og auk þess var ekkert vit í að fara með
hann út í hvaða veður sem fyrir gæti komið, ber-
hausaðan. Hinsvegar lofuðum við honum hlutlausri
skýrslu um ferðina, og það er einmitt hún, sem
birtist hér, en sem stendur er líka Platourist að
þýða hana á fern tungumál.
Stíheilar f jórar vikur af níuviknaföstunni höfðu
farið í undirbúning undir ferðina, enda var hann
allur eftir því. Höfðum við fengið fernskonar sam-
suðu til að bera á skíðin, eftir því sem veður og
færð heimtaði, snjógleraugu höfðum við í ýmsum
litum, og stækkunargler til að nota við rannsókn
snjókristallanna, því að allt er undir því komið,
að þeir séu í lagi. Tvo hitamæla höfðum við, og
115