Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 101

Haug-vísa.
(XIII. 2.—B.)
A fjóshaug um sumardag
bjó fjöldi kvikinda,
flest þó skríðenda.
Þau rifust svo það heyrðist
á annan haugsenda.
En — öll hétu frægra manna
nöfnum.
Háfleygur jötunux
stakk hausnum upp á ská,
hinum sagði frá:
,,Hér má enginn éta
nema ég standi hjá,
svo jafnt fái letingjar og hinir“.
Þá suðaði í haugnum:
„0, horngrýtið hann Páll,
hann fær meir en Njáll.
Og geldflugan hann Surtur
og svo hann Lyga-Áll
fá sífellt að lepja á við fjóra“.
Aðrir sungu og söngluðu:
„0, svínið hann Jón!“
— í svakalegum tón. —
En sumir nefndu Hitler
og sögðu hann væri flón,
og sama var um Mússólín’ og
Stalín.
hvað hann hefði verið góður allt undanfarið ár,
skilað hagstæðum verzlunarjöfnuði og tekjuhalla-
lausum fjárlögum, og ekki man ég hvað allt þð
var, sem drengurinn taldi upp. Ég sá strax, að
hann myndi aldrei hætta þessu voli, svo ég gerði
dyggð úr nauðsyninni og sagði, að honum væri
velkomið að fara líka, en ekki myndi ég borga
undir hann, það yrði ríkissjóður að gera, og gæti
þetta verið eftirlitsferð — sem það líka var. Við
fórum svo með Gullfossi, því nú var ekki Óðinn
til að nota í skjöktið. Mér finnst nú annars Drottn-
ingin alltaf vera þægilegra skip; en hvað um það,
hér var það „allt með Eimskip“. Við fengum nú
hálfvont veður og gubbaði Eysteinn tvisvar, en
ég ekki nema einu sinni, enda er ég eldri og brjóst-
heilli. Segir nú ekki frekar af okkur fyrr en við
lendum í Eyjum. Var þar fyrir nefnd manna —
allt myndarlegir Framsóknarmenn — sem höfðu
verið skikkaðir til að taka á móti okkur og bera
okkur í land. Vorum við settir upp í ágætan
tveggja tonna bíl og keyrt með okkur allt í kring
um eyna, út á Stórhöfða, þar sem 18 sentímetra
vitinn er, og yfirleitt var okkur sýnt þarna í hvell-
inum allt, sem helzt var að sjá, þangað til ég sagði
stopp, því ég sá þarna í fullt Tímablað á hverjum
fimm mínútum, svo ekki dugði að gleypa í sig
meira en hægt var að skrifa um. Var okkur því
skussað upp á hótel, sem byggt hafði verið handa
okkur og heitir Hótel Berg, kennt við Hótel Borg,
sem ég hef líka byggt, eða, ef vill, við Berg sýslu-
mann, sem jú er af okkar flokki. Hvernig sem
maður skýrir nafnið, verður það alltaf með marki
Framsóknarflokksins.
Hvergi er eins gott íhald eins og í Vestmanna-
eyjum, nema ef vera skyldi sumsstaðar í Eng-
landi, sem sé framsýnir umbótamenn, sem nota
íhaldsnafnið af eintómri hógværð. Þið hefðuð
bara átt að sjá lýsissamlagið þeirra, sem er risa-
fyrirtæki á Framsóknarmælikvarða, og svo slor-
blettinn hans Ólafs Auðunssonar, sem er einn af
helztu útgerðarmönnum í Vestmannaeyjum (Ólaf-
ur), og gefur af sér 110 hesta hektarinn (blettur-
inn) — og þetta eru stórir hestar af ekki nema
venjulegum hektara. Svona er, þegar menn kunna
að nota slorið og drulluna til áburðar, en það
kunna útgerðarmennirnir í Eyjum, ekki síður en
hann Thor minn Jensen á Korpúlfsstöðum. Af
öðrum fyrirmyndar-íhaldsmönnum má nefna hann
Jóhann Þ. Jósefsson; hann var nú ekki þarna við,
þó hann vissi, að ég ætlaði til Eyja, því hann er
nú svo ómissandi í Reykjavík, en ég bætti það
upp með því að halda um hann góða hólræðu á
almenna fundinum, og var þá gaman að sjá and-
litin á bak við eyjaskeggin á þeim, sem héldu að
ég hataði íhaldið. Mátti alveg sjá, hvernig þeir
snérust smátt og smátt meðan ég var að halda
ræðuna.
Við Eysteinn skiptum með okkur verkum, með-
an við biðum eftir Súðinni („allt með Ríkisskip“),
þannig, að ég leit á skólana og héraðslæknirinn
(sem voru í hálfgerðri niðurníðslu, en má bæta
með þegnskylduvinnu), en Eysteinn bjó til fyrir-
lestur um störf og stefnu Framsóknarflokksins,
sem hann hélt á fundinum. Þar voru um 500
manns, en tvö hundruð urðu frá að hverfa, allt
Framsóknarmenn og Framsóknarsinnaðir íhalds-
menn. Kommúnistarnir reyndu eins og nærri
mátti geta, að gera sig eitthvað breiða, en urðu
að láta í litla pokann fyrir röksemdum okkar Ey-
steins.
Menn vilja nú spyrja, hvaða gagn ferðir eins
og þessar geri. Því er fljótsvarað. Við höfum
kynnt okkur svo vel við íhaldið í Eyjum, að fjöld-
inn allur af því kýs Framsóknarlistann — sem er
úrvalslisti með Linnet neðstan — og þannig kom-
umst við í milliflokksaðstöðu og getum ráðið því,
sem við viljum. Þá ætla ég að skrifa aðra grein.
Jónas SP.
RAUÐKA — 13
97