Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 37

Olympíudagur.
Loks erum vér íslendingar komnir svo langt, aS
vér höfum útskipað þrem Esjuhlössum af íþrótta-
mönnum, og eiga sumir þeirra að liggja í því á
Olympíuleikunum hjá félaga Hitler, en hinir að
horfa á. Ekki er enn vitað, hvort ílegunni verður
útvarpað frá Þýzkalandi, eins og knattspyrnunni
forðum, en það ætti að vera.
Það má segja íþróttamönnum vorum til hróss,
að þeim er ekki varnað dugnaðar í því að berjast
fyrir að fá að fara, hvað sem íþróttunum sjálfum
líður. Illa ætlaði að ganga að fá styrk til fararinn-
ar. Rausnaðist ríkisstjórnin við að leggja þeim
2000-kall af fátækt sinni, og heldur víst, að
íþróttagreinar Nýja Dagblaðsins geri restina. —
Reykjavíkuríhaldið var þó það betra, að það tók
5000 frá þurfamönnum bæjarins, sennilega í
þeirri von, að ekki verði beðið oftar. En það er
feilreikningur, því að íþróttamennirnir verða því
æstari að komast á næstu leika, því hroðalegar
sem þeir liggja í því nú — eins og líka er eðlilegt,
því að auðvitað þurfa þeir að hefna sín, að sið for-
feðra vorra.
Nú er það vitanlegt, að 7000 krónur myndu
ekki endast þessum hóp nema sem svarar fyrir
Garðskaga, og hafa því íþróttamenn vorir gengið
eins og grenjandi smáljón að safna upp í ferða-
kostnaðinn, og hefði þó verið öllu sniðugra að láta
Hitler senda þá til baka með eftirkröfu, svo sem
(XI. 14.)
stundum er gert við opinbera erindreka. Helzta
herbragðið í þessa átt var að halda Olympíudag
á Íþróttavellinum, þar sem hinir útvöldu skyldu
sýna listir sínar. Var „dagurinn“ sæmilega fjöl-
sóttur, en enginn mun þó hafa komið til þess að
horfa á þá, sem áttu að bera heim heiður landsins
í lúkunum, heldur fóru menn til að horfa á knatt-
spyrnu, sem 25 ára júbílantar í þeirri grein
sýndu. Og það mun óhætt að fullyrða, að enginn
hafi orðið fyrir vonbrigðum. Aðalkosturinn á sýn-
ingu þessari var sá, að hún tók styttri tíma en í
Olympíu; auk þess stórum skemmtilegri en þar
myndi verða. Höfðu íþróttamennirnir sýnilega
engu feilsparki gleymt í þessi 25 ár, heldur leystu
þau öll af fæti með snilld og prýði, eins og ungir
væru. Sérstaklega ber að minnast Erlends Pét-
urssonar, sem skoraði feil-vítisspyrnu, eins og
heimsmeistari, og ætti því framvegis að vera á
hverjum kappleik með slíkt spark. Mun enginn
einstaklingur hafa dregið jafn marga menn að
vellinum og Erlendur, og væri vert að athuga,
hvort ekki myndi borga sig að reisa líkan hans
þar, svo að alltaf mætti auglýsa stórum stöfum:
„Erlendur verður á vellinum". Efumst vér ekki
um, að ef horfið væri að þessu ráði, þyrfti hvorki
að leita til ríkisins eða bæjarstjórnar um styrk
fyrir næstu Olympíuleiki, jafnvel þótt þeir verði
haldnir alla leið austur í Japan.
Chef de Protocole SPEGILSINS.
RAUÐKA — 5
33