Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 25

x
Velkominn, hilmir, aí haíi.
Velkominn sértu, sjóli vor,
til Sóleyjar fögru stranda.
Haffarir miklar heimta þor
og hofmóð að dönskum vanda.
— Eg geymdi þér lögg af Landa.
Þú siglir um „álana“ óskabyr,
öllum konungum stærri.
Tröllin þau óðu þá áður fyr,
ekkert þó voru hærri.
— Þú getur nú næstum því nærri.
Eg hygg að þér geðjist vínið vort,
þó völ sé hér fárra sorta.
Svífi á þig, er Zimsensport
saklausast vorra porta.
— Eg er ekki gjarn á að gorta.
Margt er hér harla merkilegt,
sem mildingur þarf að skoða,
þó grásleppuveiðin gangi tregt
og Grindavík sé í voða,
— og bakarar hætti að hnoða.
Samt er ég tregur að sýna allt,
því sumt er í fúlu standi.
Kraninn er ágætur, Kol & Salt,
og koníakið frá Brandi,
— og það upp á þurru landi.
Kvenfólkið hér er kelið mjög,
hvað karlmönnum líkar miður;
liggja til þess hin djúpu drög
að dýrt er nú orðið fiður,
— og dívanar detta niður.
Hirðmeyjarnar — ég þakka þér —
þær vil ég glaður hitta.
Eg ofboð liðlega að þeim fer
og alla reikninga kvitta.
Dálítið að þeim dytta.
Hér er nú dýrmæt drykkjuöld,
drengir um götur flakka.
Varaðu þig, er kemur kvöld,
á koníakinu’ að smakka
— og vertu’ ekki’ í fínum frakka.
Um kaffihús fer hér kæti nóg,
kona duflar og maður;
þó er verra með Þrastaskóg,
— það er nú skrítinn staður.
— Það veit hver mennskur maður.
ir Sigurður, ,,en þar er líka algengt, að menn
tappa síma glæpamannanna, eins og þeir kalla
það, og heyra þanriig ýmislegt, sem þeir hafa
gaman af. En úr því þú minntist á síma, get ég
ekki stillt mig um að segja þér frá skrítnu atviki,
sem kom fyrir mig í Nef jork. Ég sat á hóteli mínu
og var að hugsa um framtíð þjóðarinnar minnar,
þegar síminn hringir allt í einu og sá, sem er hinu-
megin við vírinn, segist vera snati frá New York
Times og vill fá samtal. Spyr hann mig fyrst,
hvort ég sé sá sami, sem mynd var af í SPEGL-
INUM með hjólbörur á strætum Nefjorkborgar,
og kveð ég svo vera, en vildi hinsvegar ekki láta
hann intervjúa mig gegnum símann, því að ég
treysti honum nú einusinni ekki. En af þessu get-
ur þú séð, hvað þitt ágæta blað er frægt í Ame-
ríku“.
„Nokkuð svo“, segjum vér, „þú veizt það þá
kannske ekki fyrr en nú, að íhaldið keypti heilt
upplag af þessu blaði og sendi sem „stikkbréf“ um
alla Ameríku, á eftir þér. Náttúrlega er það upp-
sláttur fyrir okkur báða“.
„Jæja, nú verð ég að fara“, segir Sigurður, „ég
á að skila honum Magnúsi Sigurðssyni þessum 87
centum, sem eftir er af andvirði fisksins“.
„Já, ég bið að heilsa“, segjum vér og þökkum
Sigurði fyrir þægilegheitin.
21