Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 143

; nns*;
Hestaþingit á Austurvelli.
(XIII. 23.-24.)
Þat var vanði þeira Nesjamanna at eiga hesta-
þing á Austrvelli; þat var töðuvöllr Ingólfs land-
námsmanns, en síðan um langan aldr þingstaðr
þeira langfeðga.
Þeir Hrafnistumenn höfðu alit fola einn ná-
bleikan at lit. Hann var kallaðr Rosti ok hafði í
æsku verit allra hesta mestr ok fríðastr, ok þótti
et bezta hestefni. En við hallæri þau, er gengit
höfðu, hafði lamazk einkaframtak þeira Hrafn-
istumanna; váru þeir málrófsmenn miklir at höfð-
ingja sið, ok höfðu eigi gætt þess at afla búfé sínu
heyja. Höfðu þeir nú hey lítil ok ill, því at sumar
var óþurrkasamt. Lagðisk vetr at með frostum ok
snjókyngi ok kómusk þingmenn þeira Hrafnistu-
manna brátt í bjargarþrot, svá at flestir váru upp
teflðir um Allraheilagramessu. Kómu þeir til höfð-
ingja ok kröfðusk órlausnar; kváðusk ella mundu
segja sik í þing með þeim Hregg-Nasa eðr Hjaðn-
ingum. Varð Óláfr muðr at veita öllum órlausn
nökkura, ok varð sjálfr heylítill, svá at eigi var
hey til eldis folanum, utan forkast eitt. Var folinn
því horaðr mjök ok hnútuberr ok allr skáldaðr.
Nú er at segja frá Hjaðningum, at þeir höfðu
enn mesta viðbúnað. Þeir áttu mörg stóðhross ok
góð ok vel alin, því at eigi skorti þá föng. Þó var
sá einn gripr, er þeim þótti bera af öðrum; þat
var hryssa sú, er fyrr var frá sagt ok Rauðka hét.
Höfðu þeir alit hana árum saman á gjafakorni,
en á sumrum gekk hon í túni at Arnarhváli. Höfðu
þeir enn mesta átrúnað á Rauðku ok þóttusk góð-
ir af merrhryssinu.
Nú líðr at stefnunni ok fjölmenna hvárirtveggju
til mótsins. Maðr er nefndr Pétr kaldavermsl.
Hann varðveitti bú Óláfs muðs í Reykjavík; hann
var góðmenni mikit ok mátti ekki aumt sjá; lét
hann engan bónleiðan frá sér fara. Af þeim sök-
um safnaðisk til hans förumannalýðr ok lausingja;
veitti hann hverjum manni mat ok mungát, ok
þótti þar matarvist bezt snauðum mönnum á landi
hér. Hann var et mesta afarmenni ok traustr til
vígs; skyldi hann etja folanum Rosta; var honum
fenginn meðhjálpari sveinn einn lítill ok knáligr,
er Sigr-Björn hét ok var nefndr vísir. Hann var
kaup-mangari þar í staðnum ok lærðr í fornum
ritningum.
Kaupa-Heðinn safnar nú mönnum ok verðr illt
til liðs, því at Óláfr muðr hafði spanit undan hon-
um fjölða manns með flærð ok fagrgala. Þóttisk
Heðinn of fáliðr ok gerir nú Fúsa prest í liðsbón
á fund höfðingja tveggja, Einars rauðátu ok
Brynjúlfs lítilskeitu; þeir höfðu mannaforráð um
Skuggahverfi ok Grímsstaðaholt. Þeir váru hund-
heiðnir ok blótuðu Óðin ok Loka. Brynjúlfr svar-
ar: „Ekki vitum vér þat svá gjörla, hvárt vér sém
þess búnir, at veita Kaupa-Heðni; hefir hann oss
lengi mótsnúinn verit ok veitt oss þungar búsifj-
ar. Munum vér þó til hætta at fara til fundar við
hann með styrk nökkurn ok vita, hverja kosti hann
vill bjóða oss“. Taka síðan vápn sín ok ganga til
Rauðhúsa. Var þar fyrir Heðinn ok Stephan Svía-
gríss, Haraldr hryggla ok Fylmundr með liði sínu.
139