Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 133

Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 133
Lán í óláni (XIII. 15.) Það er alltaf leiðinlegt að verða seinn fyrir með góðar hugmyndir, en samt getum vér ekki stillt ■oss um að láta ríkisstjórn vorri — rétt einusinni — í té eina slíka, sem ekki er vonlaust að geti borgað sig enn, þótt nokkru verði hún dýrari en ef hún hefði komið nógu snemma. — Nú, ertu með plan? spyr ég í hrifningu. — Bravó fyrir því! — Já, það er einn smáskattur, sem ennþá er ólagður á, en honum er annars ekkert að vanbún- aði annað en það, að ég er ekki búinn að finna á hann nafn, sem gangi í fólkið. — Á ég ekki að reyna að hjálpa þér, bróðir Ey- steinn? spyr ég. Fyrst skulum við nú sjá, hvað fyrir er: Vörutollur, verðtollur, viðskiptagjald og 12% tollauki. Heitir það ekki eitthvað á þessa leið? — Jú, það er sjálfsagt. Ég skal játa, að ég er hættur að muna þessi nöfn. — Þá skulum við sjá. Ekki þýðir að kalla þetta dýrtíðaruppbót, því við erum búnir að nota hana. — Já, ætli það sé ekki lítið eftir af henni hjá f lestum ? — En ef við kölluðum næsta tollauka hallæris- uppbót? — Ja, mikið helvíti ertu orðhagur. Þetta hefði mér aldrei dottið í hug, þegar þú varst að gata í móðurmálinu á Samvinnuskólanum og ég að hjálpa þér. Svo sannarlega köllum við hann hallærisupp- bót. Ekki nóg með það, að við stórþénum á þessu, heldur halda græningjarnir að ég sé að gefa þeim eitthvað, úr því þetta heitir uppbót. — Það er nú líka kúnstin, þegar maður er að snuða náungann, að láta hann halda að hann sé að snuða mann. Þetta ættirðu að hafa í huga fram- vegis, bróðir Eysteinn, og þá mun þér vel vegna. — Ég skil bara ekki í, hvernig svona einfalt atriði úr stafrófi viðskiptafræðinnar hefur getað farið framhjá mér í skólanum. -— Það er ósköp einfalt. Það var til meðferðar daginn, sem þér var illt í maganum, og eins og þú veizt, var ekki vani að endurtaka hlutina fyrir gáfnaljónin þar uppfrá. — Nei, satt er það, en nú verð ég að fara að skrifa bráðabirgðalögin, svo þú verður að fara. „Heiskunnar laun eru vanþakklæti“, tauta ég við sjálfan mig á leiðinni út. Á sýningunni í Nefjork, sem Bandaríkjamenn eru svo lítillátir að kenna við alheiminn, í stað þess að kenna hana við sjálfa sig, mun hið full- valda ríki ísland eiga sína sérstöku deild, ef allt fer með felldu, og mun aðalnúmerið þar verða kvikmynd af atvinnuvegum landsmanna, að svo miklu leyti sem hægt er að taka kvikmynd af dauð- um hlutum og illa gerðum. Nú er það á vitorði voru, að í þessari kvikmynd er algerlega, enn sem komið er, gengið á snið við einn helzta atvinnu- veg vorn á viðreisnaröldinni, sem sé slátt í útlönd- um, sem annars hefur haldið í oss þessu auma lífi í mörg undanfarin ár. Úr þessu verður að bæta, til þess að útlendingar fái ekki rammskakka hug- mynd um atvinnulíf vort. En jafnvel þó við vild- um nú segja skítt með það, þó útlendingarnir yrðu ginntir sem þursar, þá er annað í þessu máli, sem gerir framkvæmdir óumflýjanlegar. Það má hafa verið dýrðleg sjón fyrir hvern þann, sem einhverntíma hefur komið með kross- tryggðan smávíxil til Magnúsar og fengið hann í hausinn með viðeigandi meðaumkunarbrosi, að sjá sama Magnús ásamt húsbónda hans, Jóni í Sam- bandinu, læðast á milli fjármálajöfra úttlandsins gerandi engan mun á því, hvort sá, sem leitað var til, var Júði eða kristinn maður, því að undir svona kringumstæðum er ekki hægt að taka trúar- brögð manna og lit svo nauið. Og allsstaðar var sama sagan: enginn vildi líta við víxli Eysteins, sem að lokum var orðinn svo útklikkaður á þessari krossferð, að það eitt hefði átt að vera næg ástæða til að vilja ekki sjá hann eða nýta. Það er þessi krossganga, sem vér viljum taka á nokkur hundr- uð metra af stam- og stunumynd og nota til þess valútuna, sem afgangs hefur verið, þegar þeir fé- lagar stigu frá borði sem lúxus-farþegar (stow- aways) á hinu góða skipi Milwaukee. Þessa mynd, ásamt samskonar stubb af Pétri, ef hans för verð- ur sú sama, viljum vér að verði felld inn í atvinnu- vegamyndina á heimssýningunni, því án þessa kafla verður myndin hvort sem er eins og saltlaus hafragrautur, en með kaflanum mun hún trekkja svo hraustlega, að vér munum þéna þessar 12 milljónir, sem Jón og Magnús fengu ekki, í að- gangseyri. Sem sannindamerki má það tilfærast, að sambærilegar filmstjörnur eins og Mickey Mouse eru orðnar margfaldir miljón&mæringar í dollurum, og ef Mickey Mouse gerir lukku, hvaða ástæða er þá til að efast um, að þeir kumpánar geri það líka? RAUÐKA — 17 129
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168

x

Rauðka : úrval úr Speglinum

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Rauðka : úrval úr Speglinum
https://timarit.is/publication/1625

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.